จากนิยายชื่อดังของนักเขียนชาวฝรั่งเศส Gaston Leroux ปีศาจแห่งโรงอุปรากรได้กลายเป็นละครเพลงชื่อดัง โดยการสรรสร้างของAndrew Loyd Webberจนเป็นที่เลื่องชื่อนอกจากการกำกับที่ยอดเยี่ยมแล้ว เพลงที่ใช้ประกอบยังคงติดหูผู้ชมมาจนถึงปัจจุบัน หลายคนคงจะมีภาพประทับใจของแฟนท่อมชายอัจฉริยะและบ้าคลั่งต่อผลงานที่เขาสร้างเพื่อเด็กสาวผู้หนึ่ง...คริสติน ดาเอ้ แต่แล้วเธอกลับไปเลือกครองชีวิตกับราอูล ชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์ จนแผนท่อมที่คิดจะทำลายความรักของทั้งคู่แต่กลับเปลี่ยนใจเสียสละ...ซึ่งกลายเป็นฉากกระชากใจเหล่าแฟนๆของเรื่องนี้

แต่ในเวอร์ชั่นของดาริโอ อาร์เจนโต มีเหรอที่จะทำตามแบบของเวบเบอร์ ไม่งั้นจะเสียชื่อเจ้าพ่อหนังสยองขวัญชาวอิตาลีผู้นี้หมด ถ้าใครอยากจะดูเรื่องนี้จะลบภาพทุกอย่างของแฟนท่อม เพื่อจะรับรู้ในตัณหา ราคะ และความสยองในหนังเรื่องนี้

เมื่อวานได้มีโอกาสดูเวอร์ชั่นของอาร์เจนโต ซึ่งปกติชื่นชอบหนังเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว ตั้งแต่เพลงและตัวละครที่เคยได้ดูสมัยเด็กๆ ทว่าเมื่อได้ดู ต้องงงเต็ก เพราะ แฟนท่อมเรื่องนี้ไม่ใส่หน้ากาก(นำแสดงโดยจูเลียน แซนด์) หน้าไม่เละ และที่สำคัญ ซาดิสต์อีกด้วย แค่นี้เหล่าผู้ติดตาม หรือเคยดูคงงงพอควรแล้วแฟนท่อม จะออกมาแบบไหน ต้องคอยติดตาม ส่วนคริสติน ดาเอ้ ก็ต้องรับบทโดยลูกสาวสวย อึ๋มกำลังดีอย่างเอเชีย อาร์เจนโต ซึ่งดูเจนสนามกว่าดาเอ้ที่รับบทโดยเอ็มมี่ รอสซัมอย่างแน่นอน ส่วนราอูลซึ่งรับบทโดยแอนเดรีย ดี สเตฟาโนนั้น ดูไม่หล่อเหลา มีลุคออกนักร้องร็อคด้วยซ้ำไป

ถ้าคนที่ไม่เคยดูเวอร์ชั่นนี้อาจจะต้องแบะปากยี้ ตอนถ้าเปิดใจให้กว้าง เบิ่งตาให้ดีจะพบความเป็นมนุษย์อยู่สูงมากในเรื่องนี้
ความเป็นมนุษย์คือปถุชนที่จะพบว่ามีราคะ ความอยากในการดำรงพันธุ์ ซึ่งตามปกติแล้วเท่าที่สังเกต คือ ถ้าเรื่องโรแมนติกตามมาตราฐาน ตัวเอกจะต้องมีความรักอันเสียสละ ตามแบบที่เห็นของเวบเบอร์จะไม่มีการเอ่ยถึงการขึ้นเขียง เอ้ย ขึ้นเตียงของคริสตินกับแฟนท่อมเลย(โดยส่วนตัวคิดว่า คริสตินอายุ18 แฟนท่อมราวๆ30กว่า-40 ประมาณคุณอา ทำนองนั้น)

แต่ในแบบของอาร์เจนโต แน่นอนไม่มีบทเพลง ดังนั้นสิ่งที่ทำให้สาวคริสตินหลงใหลคือ ฝีมือการเล่นออร์แกนของแฟนท่อมที่จะล่อลวงเธอจนทั้งคู่เป็นของกันและกัน แฟนท่อมในเวอร์ชั่นนี้จึงหลงใหลในเสียงและเรื่องร่างของสาวคริสติน ส่วนอีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญเพราะมันเป็นหนังโหด อาร์เจนโตจึงเพิ่มฉากที่เน้นถึงความวิปริตของแฟนท่อม ซึ่งคิดว่ามันดีมากๆ เพราะในรูปแบบของเวบเบอร์จะไม่ค่อยเน้นความวิปริตมาก(จริงๆแล้วตามนิยายตัวแฟนท่อมหรือชื่อจริงว่าเอริค จะเป็นอัจฉริยะมาก จนวิปริตยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ครอบครองที่ตัวเองต้องการ)

อย่างฉากที่แฟนท่อมทำร้ายคนที่บุกเข้าอาณาเขตของเขา..เปรียบดังหนูที่ทำร้ายมนุษย์เมื่อลงมาถึงรูของมัน แฟนท่อมเลือกที่จะฆ่าตามสัญชาตญาณดิบของสัตว์ที่ได้เลี้ยงเขามา หรือฉากที่เขาข่มขู่ยัยเจ๊ที่ได้รับบทสำคัญเพื่อให้คริสตินได้บทนั้นแทน ก็ทำซะ ให้เห็นสัญชาตญาณสัตว์ได้อย่างดีแท้ เขาทำได้ทุกอย่างจริงๆแม้กระทั่งข่มขืนคริสตินเพื่อให้สนองความรู้สึกของเขส

ในขณะที่คริสติน ดาเอ้ก็ถูกครอบงำโดยแฟนท่อม เมื่อถึงฉากที่เธอตื่นจากการครอบครอง เพราะรู้ตัวว่าเขาทำมากเกินขอบเขต ผลนั้นร้ายแรงกว่าของแบบฉบับเวบเบอร์ เมื่อเธอถูกบังคับให้ต้องทำตามแฟนท่อมผู้ถนัดในการบงการทุกอย่าง ในเวอร์ชั่นนี้คริสติน ดาเอ้จะเห็นได้ชัดว่าเป็นตุ๊กตาที่ถูกบงการจริงๆ ทุกการกระทำของเธอต้องเป็นไปตามที่ปีศาจปราถนา

หันมาดูพ่อราอูล ถึงกับต้องร้องโอ๊ะเมื่ออาร์เจนโตเพิ่มฉากฮาเร็มสำราญสุขเข้าไป เพื่อให้เห็นภาคกิจกรรมยางว่างของคนชั้นสูงในยุคนั้น(จริงๆ) เราจะพบว่าราอูลนั้นคลั่งไคล้ในตัวคริสตินมาก และอาร์เจนโตก็ดึงภาพนั้นให้ชัดด้วยการที่เขาพร่ำเพ้อจนเห็นผู้หญิงในฮาเร็มเป็นคริสตินที่มาเย้ายวนเขา ถึงแม้จะเป็นฤทธิ์จากการสูบบารากุ แต่นั้นก็ทำให้ผู้ชมเห็นภาพของคนคลั่งรักอย่างชัดเจนมากขึ้น แถมยังเพิ่มฉากอาละวาดเล็กน้อยเพื่อให้เข้าถึงบทของชนชั้นสูงที่ปกติแล้วเมื่อมีอำนาจต้องหาทางครอบครองทุกอย่างให้จงได้

และบทสรุปก็เป็นแบบที่ทุกคนรู้ว่าแฟนท่อมตายและราอูลได้ครอบครองคริสติน ดาเอ้ไป...ในเวอร์ชั่นนี้ก็เช่นกันแต่ไม่ได้จบว่าทั้งคู่ได้ครองรักกันอย่างแบบในหนังที่พี่เจิด เจอร์ราด บัตเลอร์เล่น...หนังเรื่องนี้ทิ้งท้ายด้วยบทสรุปที่ว่าคริสตินได้กรี๊ดร้องราวกับหญิงเสียสติบทเรือที่ราอูลพายออกจากอาณาจักรของแฟนท่อม และทิ้งให้ราชาปีศาจจบชีวิตอย่างอนาถาเหมือนตอนเหล่ามนุษย์ฆ่าหนูตายยกรัง...

ภาคนี้จะได้เห็นเนื้อหนังมังสามนุษย์เยอะมาก คาดว่าถ้าเอาฉายหนังคงต้องขอเวลาเซ็นเซอร์และดูอีกซักครั้งสองครั้ง เนื่องจากไม่มีซับ ในความคิดเห็นส่วนตัวเวอร์ชั่นนี้น่าสนใจพอควร ฝีมืออาจไม่เท่าผลงานยุคต้นๆของผู้กำกับจากแดนมักกะโรนีคนนี้ แต่การตีความในแบบฉบับของมนุษย์ที่เต็มด้วยความอยากในเรื่องต่างๆโดยไม่ยึดติดในมาตราฐานของนหนังรักทั่วไปทำให้ปีศาจโรงอุปรากรในเวอร์ชั่นของดาริโอ อาร์เจนโต ควรค่าแก่การหยิบมาชมอย่างยิ่ง