โอ้... นี่เราทะลุตึกมาเจอ Park พอดิบพอดี “กาน...คุณรอผมเดี๋ยวนะครับ”

สวนสวยแห่งเมืองกุยบุรี

ทำความเคารพอนุสวรีย์ ของนายแพททริก เค้าตายเพื่อประชาชนครับ นี่ติมาดูอะไรอยู่เนี่ย

กานครับ กานอยู่ไหน...

กานดาวสี สี สี สี สี (มีแอคโค่) !!! ฐิติตะโกนสุดเสียงด้วยความดีใจ ใจ ใจ ใจ....

สวยสยองงงง ... น่ากลัวกว่าผีอีก อินี่

ไม่หนิ...คุณไม่ใช่กานดาวสี...(ติท่าทางตกใจปนผิดหวัง)

แฝดของกานดาวสี – “ไงคะ หน้าฉันเหมือนแฟนคุณเหรอ ” อ่อยเชียวนะเมิง
ฐิติ – “ ที่จริงเหมือนภรรยาเก่าที่เสียไปแล้วหน่ะ ” ( อ้าว....ไหงเติมคำว่าเก่าด้วยหล่ะไอ่ติ )
ฐิติ – “ เป็นไปได้ยังไง คุณเหมือนเป็นแฝดเธอเลย ทั้งรูปร่างหน้าตา น้ำเสียง ...มี...มีแค่เสื้อผ้ากับทรงผมเท่านั้นหน่ะที่แตกต่างจากเธอ ” ฐิติงงกับบุคคลที่อยู่ตรงหน้า

แฝดของกานดาวสี – “ คริๆๆๆ (หัวเราะเบาๆแบบดัดจริต) ชื่อของฉันคือ กาน ดา มณี ต่างหากคะ ”

กานดามณี – “ ดูคุณทำเข้าสิ เห็นฉันเป็นผีรึยังไง”

ณีเดินเข้าไปจับมือฐิติ โอ้โหถึงเนื้อถึงตัวกันทีเดียว ณ จุดๆนี้
กานดามณี – “ เห็นไหม... ตัวฉันยังอุ่นอยู่เลยนะเคอะ หุหุ ”
ฐิติ – “ คุณไม่ใช่กาน จริงๆด้วย ” (กานของผม เรียบร้อยจะตาย แต่แม่นี่ท่าทางเปรี้ยวซะ)

กานดามณี – “ ก็บอกแล้วไงว่า คือ กาน-ดา-มณี ... ณี...คะ”
ฐิติ – “ โทษทีนะ คือผมสับสนไปหมดแล้วหน่ะ ” ติกุมขมับด้วยความมึน เหมือนหมาเมายาพ่นยุงของเทศบาล

กานดามณี – “ นั่นคุณกำลังจะไปไหนหน่ะ ”
ฐิติ – “ ผมจะไปตามหา กานดาวสี คุณเคยเห็นเธอไหมครับ”
กานดามณี – “ ก็ม่ายรู้สินะ....ได้ยินคุณบอกว่าเธอตายไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ ” ณีเต้น เจนเทิลแมน โชว์ติ ไปพลางๆ
ฐิติ – “ ใช่... เค้าตายจากไปเมื่อสามปีก่อนแล้วหน่ะ ”

ฐิติ – “แต่ว่า เร็วๆนี้ผมได้รับจดหมายจากกาน เธอบอกว่าจะรอผมอยู่ที่ๆพิเศษของเรา หน่ะ ”
กานดามณี – “ คุณหมายถึง ที่นี่ หน่ะเหรอ โทษทีคะ ฉันไม่เห็นเค้าหรอกนะ ”

กานดามณี – “ คุณว่าที่นี่เป็นที่ที่พิเศษระหว่างคุณกับเมีย ที่เดียวเหรอ ยังมีที่อื่นอีกไหม ”

ภาพในความคิด -- อะแฮ๊ก อะแฮ๊ก แครกๆๆ ( เสียงไอ) ให้นึกถึงยาน้ำชวนป๋วย ปี่ แป่ กอ เหลือเกิน

ฐิติ – “ โรงแรมนั่น ใช่แล้ว โรงแรมริมทะเลสาบนั่นหน่ะ ”
กานดามณี – “ไม่ยักจะรู้ว่าโรงแรมก็เป็นสถานที่พิเศษสำหรับคุณ เฮ้อะ นี่คุณบ๊องรึป่าว น่าขันจริงๆเชียว ” ณีพูดจาเยาะเย้ย

ฐิติเดินหนีด้วยความโกรธ แต่กานดามณีฉุดฐิติไว้
กานดามณี – “ นี่คุณมันไม่ได้อยู่ทางนั้น โรงแรมนั่นมันอยู่ ทางนู้น ต่างหาก นะเคอะ ”

ฐิติ – “ นี่คุณจากมากับผมเหรอ ” ถ้าขืนให้อีณีมันตามมา ตูเสร็จมันที่โรงแรมเป็นแน่แท้
กานดามณี – “ อ้าว!! แล้วคุณจะทิ้งฉันอยู่ตรงนี้ในที่ที่เต็มไปด้วยปีศาจ เนี่ยนะ” อ้าว อิเวร เมิงนี่แหละน่ากลัวกว่าปีศาจอีก
ฐิติ – “ คือไม่...ผม.... ” ติ อึกอัก เกิดอารมณ์ชั่ววูบ .... อารมณ์สงสารครับ

กานดามณี – “ ฉันอยู่อย่างโดดเดี่ยว ตัวคนเดียวมานาน เพราะทุกคนก็พากันหนีหาย จากไปหมดแล้ว แล้วคุณจะทิ้งฉันให้อยู่คนเดียวอีกเหรอ พับผ่าสิ ” มารยานักนะเมิง เมิงเอา นมอวดผี ไปซี้…
“ จริงสินะ...คุณว่าฉันหน้าตาเหมือนกานดาวสี ถูกไหม คุณรักเธอไม่ใช่เหรอไง” (เสียงเมิงออดอ้อนมาก อีณี)
“ หรือว่าคุณเกลียดเธอ ” แหม ถางถางตูอีก อารมณ์ไม่ดีนะเว้ยเห้ย

ฐิติ – “ ไร้สาระมาก!!! ” ติมีอารมณ์โกรธแล้ว เดินหนี
กานดามณี – “ ฉันขอโทษคุณ....คือ ”
ฐิติ – “ ไม่เป็นไร ”

ต่อไปเราก็จะมีอีตัวถ่วงเพิ่มขึ้นมา ซึ่งติเองก็ยัง งง งง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่

เดินเรื่อยๆ จนเข้ามายังหน้าสนามโยนโบว์ลิ่ง
กานดามณีจะบอกเราว่าเธอเกลียดโบว์ลิ่ง ( นังเห็ดสดตูไม่ได้ชวนเมิงมาโยนโบว์นี่) แล้วกานดามณีจะเราเราอยู่ที่หน้าประตูนี่แหละ “รีบๆมาหน่อยนะคะ คุณฐิติ”

เด็ก – “ที่นายทำไปหน่ะ นายไปทำอะไรไว้กันแน่ เป็นโจรเหรอ หรือเป็นฆาตกร” (นี่มันสั่งพิซซ่าร้านไหนวะ)
เอ็ดดี้ – “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก” ตะกี้แม่งยังอ้วกอยู่เลย มันคงจะหาอะไรมาเติมเต็มในส่วนที่ขาด
เด็ก – “นายมันก็เป็นแค่ไอ่อ้วนนั่นแหละ” (อีเด็กนี่พูดจาน่ารักมว๊ากเลยนะเมิง)

เด็ก – “ทำไมนายไม่บอกตำรวจไปหล่ะ”
เอ็ดดี้ – “ไม่อ่ะ ฉันวิ่งหนีมา วิ่งเพราะความกลัว”
เด็ก – “ นายบอกว่านายทำสิ่งเลวๆ บางอย่างลงไป แต่แล้วทำไมดูเหมือนไม่ได้มีความรู้สึกเสียอกเสียใจเลยหล่ะ ”
เอ็ดดี้ – “ รู้ไหมหล่ะไอ่พวกตำรวจไม่ยอมฟังหรอก ไม่เคยมีไอ่หน้าไหนให้อภัยฉันเลย ว่าแต่ว่าเธอหาผู้หญิงคนนั้นเจอรึยังหล่ะ คนที่ชื่อกานดาวสีหน่ะ”

ฐิติบังเอิญได้ยินในสิ่งที่ ไอ่สองคนนั่นมันคุยกัน

ฐิติเข้าไปทักเอ็ดดี้ “ พี่เองที่เราเจอกันในอพาทเมนท์คุณป้าหน่ะ”
เอ็ดดี้ – “ ผมจำได้พี่ แต่....”
ฐิติ– “ นี่น้องอยู่คนเดียวเหรอ” ติหลอกถามเอ็ดดี้
เอ็ดดี้ – “ เอิ่ม...ไม่หรอก”

อีเด็กมันกำลังหนีไปอีกแล้ว “ บัพบาย” อีเด็กกล่าวอำลาแบบยียวนอีกแล้ว พลางส่ายก้นไปมา น่าถีบเป็นเยี่ยงนัก

ฐิติ– “เฮ้ยเอ็ด ตามเด็กคนนั้นไปสิ”
เอ็ดดี้ – “ หา...ลอร่าเหรอ ” ดูมัน ... แม่ม!!!ไม่ได้เป็นทุกข์เป็นร้อนเลย แสรด
ฐิติ– “ เด็กนั่นชื่อลอร่าเหรอ”
เอ็ดดี้ – “ ก็มันบอกว่าอยู่คนเดียวได้ สบายบื๋อสะดือโบ๋ อยู่แล้วนี่พี่ มันบอกว่าไอ่อ้วนอย่างผมมีแต่ไปเป็นตัวถ่วงความเจริญมัน” ไอ่ห่านี่เห็นแก่ตัวมาก ติคิดในใจ

ฐิติ– “ เฮ้ย นั่นเด็กผู้หญิงตัวคนเดียว แล้วเมืองห่านี่ก็เต็มไปด้วยปีศาจ เมิงยังนั่งแดกพิซซ่าสบายใจเฉิบแบบนี้ได้อยู่เหรอ”
ฐิติ– “ แล้วแต่เมิงละกัน” ฐิติฉุนเฉียวในท่าที เมินเฉย ของไอ่เอ็ดดี้มาก

กานดามณี ท่าทางเหนื่อยหอบแดกเหมือนวิ่งผลัดสี่คูณสี่ร้อยเมตร “ ฉันเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ วิ่งออกมา แต่เธอเร็วกว่าฉันมาก ฉันตามไปไม่ทัน เราตามเธอไปดีกว่านะ แฮก แฮก ”

เด็กคนนั้นนั่นลอดช่องไปทางนี้แน่ๆ ลอดช่องสิงคโปร์ รึป่าว

เข้าประตูนี้จะทะลุจนตามเธอไปได้ แต่ประตูล็อคอ่ะ ทำไงดี

กานดามณี มีกุญแจเปิดที่ซ่อนอยู่ตามต้นขา ตามร่องนม และเปิดประตูด้วยท่าทีเย้ายวนสุดขีด มันน่าจับมาทำเมียยิ่งนัก

นี่มันในบาร์นี่นา หรือว่านังณีมันเคยทำงานที่นี่มาก่อน ถึงได้มีกุญแจเปิดที่นี่ มิน่าถึงได้กระแดะขนาดนี้

ออกมาที่ถนนใหญ่ เฮ้ยนี่นมันลอร่านี่นา

อีห่านจิก เมิงวิ่งเข้าโรง’บาลทำไม๊!!! แม่เมิงป่วยเหรอออ

บรรยากาศห้องเอกสารในโรงพยาบาลร้าง ห้องนี้ดูดีสุดแล้วนะ จะบอกให้

มีเอกสารเขียนไว้อยู่ เขียนถึงผู้ป่วยที่มีอาการทางจิตที่ชื่อโจเซฟ ว่าแยกแยะโลกความเป็นจริงกับจินตนาการไม่ออก (คือ ถ้าแยกไม่ออกเมิงก็ไม่ต้องแยกก็ได้)

ข้อความมีอยู่ว่า --ฉันได้รับกุญแจจากโจเซฟ บางทีอาจจะเป็นกุญแจไขกล่องนั่นก็ได้-- แล้วเราก็ได้กุญแจมา เป็นกุญแจเปิดกล่องของไอ่โจเซฟ

บรรยากาศ รพ.นี่หลอนสุดๆ

เอาละไง เจอเพื่อนใหม่อย่างนางพยาบาลสุด Sexy ของเราก่อนเป็นไง มาเป็นดูโอ้ด้วย ( คือถ้าเล่นเกมนี้จริงๆ แนะนำไม่ต้องเปิดไฟฉายนะคะ มันจะตามแสงมาเลยทันที )

ดูมันตายถ่างขา ไม่สมเป็นกุลสตรีเลย น่าจะเรียกไอ่พีระมิดหื่น มาข่มขืนซะให้เหี้ยน นี่มันฮาเล็มชัดๆ

เราเห็นเครื่องพิมพ์ดีดที่พิมพ์เลข 3933 เป็นรหัสเปิดกล่องไอ่โจเซฟ

เจอกุญแจห้องตรวจโรคทั่วไปในเสื้อกราวเปื้อนโลหิต แบบนี้ต้องใช้ผงซักฟอกเปาบุ้นจิ้นถึงจะขจัดคราบอยู่หมัด

ตุ๊กตาหมีน่าร๊อก อ่ะ ขอดูหมีหน่อยจิ

เห้ย!! ไอ่สัด หมีกัดมือ

อ้าวไม่ใช่ นี่มันเบ็ด แสรด...... มีใครมาตกเบ็ดแถวนี้เนี่ย

โอ้ววววโหววววว....เราได้ปืนช็อตกันแล้วโว้ยยย

ลงไปห้องตรวจที่เพิ่งได้กุญแจมา เข้าไปดูในไวท์บอร์ด เจอเลขเอาไว้แทงหวยงวดหน้า แล้วแต่จะวิ่งเลขไหน

ขึ้นไปชั้นสาม แล้วก็เจอห้องที่เชื่อมตึกอีกฝั่งแต่ต้องใช้ เลขหวยในการคีย์

ระหว่างทางเจอพยาบาลมาตามตื้อเป็นพักๆ เราก็ใช้ คมแฟก หวดลูกเดียว

เข้าห้องนี้แหละ ไม่รู้ว่าห้องอะไร แต่หัวใจมันสั่งให้เข้าไป

อ้าว.....คุณ ณี คุณมานั่งหอบแดกอะไรตอนนี้หล่ะครับ

กานดามณี – “ พักก่อนได้ไหม ติ แค่กๆๆ(ไอ) ฉันเหนื่อยมากๆเบย...ให้ตายเถอะ” ว่าแล้วก็หยิบยาคุมขึ้นมากิน

ฐิติ– “ คุณควรพักผ่อนนะณี”
กานดามณี – “โอ้โห สบายจังเลยคะติ” ดูท่านอนมันดิ ไม่ใช่ย่อยเลยนะแก

อ่อยไปเถอะ ตูจะไปตามหา ลอร่า ต่อโว้ยอิดวก …. แอ๊ะ มีกุญแจวางไว้นี่น่า

ห้องน้ำนี้มีน้ำเขียวตราไก่แดง หกเต็มเบย

มีบางอย่างอุดรูท่อนี้อยู่ เราจะต้องรู้ให้ได้ว่ามันคืออะไร ตามประสาคนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน ครับบบ
แต่มือเราหยิบไม่ได้ รูมันเล็กเกิน แล้วไอ่สิ่งที่อุดอยู่นั่น ก็อยู่ลึกด้วยสิ

นั้นมันระเบิดเวลา อ๊ะป่าววะ ดูมันพันกัน ระโยงระยาง โตงเตง เต็มไปหมดแล้วนั่น

โอ้โห นี่เมิงกะซ่อน ทองคำ 8,000 กิโลกรัม กันรึป่าวเนี่ย ต้องขอดีเอสไอ มาช่วยเปิด

เข้าไปห้องดาดฟ้าดีกว่า ก็เรามีกุญแจแล้วนี่นา

มีไดอารี่ ตกอยู่บนพื้น อารมณ์สุนทรีมากเลยนะเมิง มาเขียนบนนี้เนี่ยยยย

ไม่มีอะไรละกลับไปดีกว่า

เข้าห้องนี้ดูละกัน ติเริ่มงงกับห้องหับในโรงพยาบาลแล้วครับ อีลอร่ามันไปแอบซ่อนที่ไหนเนี่ย

โอ้โห โซฟีซึมซับได้ดีเยี่ยม

ก่อนตายแม่งยังใบ้หวยอีก ตัวเลขเลือดได้มาแบบไม่ต้องขูด ให้เมื่อยตุ้ม

เอาเลขหวย พร้อมกุญแจพวงโตไปเปิดกล่องของไอ่โจเซฟ เปิดมาเจอ....
ขน....เส้นขนครับ ถัมเพื่อครายยยยย หัยหั่ย

ติคิดออกแล้วครับ เอาขนมาผูกเบ็ด เอาไปตกปลาปิรันย่าในท่อเร็กๆ ในห้องน้ำเขียวตราไก่แดง ยังไงหล่ะครับ

โอ้พระพุทธเจ้า !!! มีกุญแจลิฟต์ รพ.เมืองห่าผีแมร่ง ยัดกุญแจลิฟต์ ในรูส้วมหว่ะ

ไปที่ลิฟต์กะออย ทั้งๆที่ยังติแปลกใจว่าไฟฟ้าแมร่งไม่มี แต่ลิฟต์แม่มใช้ได้เฉย

ไปชั้นที่ 1 เลย ยังไม่ได้เข้าไปเลยชั้นนี้ เพราะทางบันไดประตูทางเข้าชั้น 1 พัง

สภาพห้องโดยทั่วไปของโรงบาลนี้ ดูมีสุขอนามัยที่ดี

ห้องนี้มีตุ๊กตาด้วย แมร่งจะมีเบ็ดอีกรึป่าววะ

อ้าว อีนี่ แหล่งกบดานเมิงอยู่ ณ จุดๆนี้ นี่เอง (มันมีกุญแจลิฟต์ด้วยหรืออีเด็กนี่)

ลอร่าหัวเราะคิกคัก เธอกำลังเล่นกะตุ๊กตุ่นตัวเล็กๆของเธออยู่ (ไฟฉายอมตะกูส่องเมิงอยู่ ยังไม่รู้ตัวอีก อีโง่)

ฐิติ – “ ลอร่า ”
ลอร่า – “ แกรู้จักชื่อฉันได้ยังไง หะ”
ฐิติ – “ เอ็ดดี้ ตลาดแตก บอกข้ามาว่าเองชื่อลอร่า ”
ลอร่า – “ ไอ่อ้วนปากปีจอ เอ้ยย”

ฐิติ – “ แล้วเอ็งรู้จัก กานดาวสีได้ยังไง”
ลอร่า – “ ถ้าฉันไม่บอกแล้วแกจะทำอะไรฉัน” ยังคงกวนส้วนเตียน อย่างไม่ลดละ
ฐิติ – “ ข้าไม่ทำอะไรเอ็งหรอก ลอร่า”

ลอร่า – “ ฉันเป็นเพื่อนกับ พี่กานดาวสี เราพบกันที่โรงพยาบาลเมื่อปีที่ผ่านมานี้เอง”
ฐิติ – “ เอ็งตอแหล!!” ติตะคอกใส่เด็กน้อย ลอร่ารู้สึกตกใจอย่างมาก
ฐิติ – “ ลอร่า เอ่อ ฉันแค่...” ความรู้สึกผิดในความหยาบคายกับลอร่า กำลังถาโถมใส่ฐิติ
ลอร่า – “ เออ ไม่เชื่อฉันก็ตามใจ”

ฐิติ – “ ลอร่า ... แต่ว่ากานดาวสี เค้าตายไปตั้งแต่ก่อนปีที่แล้วอีกนะ..... ข้าขอโทษเอ็งนะเมื่อกี้หน่ะ เราไปกันเถอะ
ที่นี่มันอันตราย ไม่ใช่ที่สำหรับเด็ก ฉันแปลกใจจริงๆ ทำไมเธอไม่ได้รับอันตรายอะไรเลย”

ลอร่า – “ นี่เดี๋ยวก่อนฉันลืมของสำคัญหน่ะ เดี๋นวฉันกลับไปเอาของก่อน จดหมายของพี่กานดาวสีหน่ะ ”

ว่าแล้วลอร่าก็ไม่รอช้า รีบเอากุญแจไขเข้าไปเปิดห้องนั้นทันที

ลอร่า – “ รีบๆไปเอาสิ จดหมายอยู่ข้างหลังนู้นหน่ะ” ติเข้าไปดูอย่างเชื่อฟัง เป็นผู้ใหญ่ที่ดีต้องเชื่อฟังเด็ก

โคร่ม!!!!
ฐิติ – “ เฮ้ย!!! อีเวร ลอร่า เมิงทำไร๊ของเมิงงงงงง ขังกูทำไม๊!!! ”

นั่นรูตูด เห้ยรูปากใครหวะเนี่ย งานเข้าอีกแล้วตรู ไอ่ติเอ้ยยยย

ฐิติ – “ ลอร่าหนูเปิดประตูให้พี่เถอะนะ งานเข้าพี่แล้วววววว ”
ลอร่า – “ ไม่หรอก ฉันมันเป็นเด็กตอแหลไงหล่ะ อยากให้เปิดมากกก ใช่ไหม หะ ว่างายยยย”

"ลอร่า ไอ่ผีเตียงมันจะแดกกรูแล้นนนนน !!!!!!"

แสรดดด ... แม่ม มาเป็นแพ็คคู่ ใช้คมแฝกไม่ได้อีกละ เดี๋ยวไม่สมศักดิ์ศรีความเป็นบอส เอาปืนยิงแมร่งงง

เห้ย!!! ผี-หนีบ-หัว ไม่ต้องกลับคำ ก็มันเอา ตรีน มาหนีบหัว ติจริงๆนิครับ

พอยิงไอ่ผีเตียงตาย เราก็จะรู้สึกวิงเวียน หน้ามืด คล้ายจะเป็นลม น้ำในหูไม่เท่ากัน เวียนหัว บ้านหมุน

อ้าว ไหงเพดาน มันเปลี่ยนสภาพงั้นหน่ะ

มีเสียงเข็นเตียง ตัวติเองคงนอนหงายมองเพดาน...อยู่บนเตียงที่กำลังเข็นไป เข็นไปเรื่อยๆ
มีเสียงกระซิบเบาๆ เรียก ติ.......ติ.......ติ.......... อยู่ตลอดเวลา

อ้าว ติโผล่อยู่ตรงนี้ได้ยังไง ใครช่วยตอบที

เหยด....สภาพโรงบาล แม่ม หลอนกว่าเดิมเป็นทวีคูณ ( มิติของ Silent hill ได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว )

และในห้องนี้เราได้เจองานศิลปะชื้นเอกของ แวนโก๊ะ ( มิติใหม่ของ Silent hill ของฐิติภายในโรงบาลในห้อง ทางเดินหรือสิ่งของมักมีผ้าห่อหุ้มไว้ และมีสนิม/เลือดระหว่างทางมากขึ้น)

ติได้ แบตเตอรี่และกุญแจชั้นใต้ดินมาครอบครอง ข้างๆมีจดหมายระบุถึงชั้นใต้ดินของโรงพยาบาลแห่งนี้อีกด้วย

ตู้ซ่อนผีรึป่าว เนี่ย ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของติ ติเลยพยายามเปิดฝาตู้ซึ่งดูเหมือนจะเป็นตู้เย็น

เปิดเท่าไหร่ก็เปิดไม่ออก มันหนักเกินกว่าที่แรงอันน้อยนิดของฐิติจะสามารถดึงออกมาได้

ปาดดดดดดดดดดดดดดดดด
เข้ามาชมต่อจ้า

ไอ้ห้องนี้มันมีมือโผล่มาด้วย แหะ
ชั้น 3 นี้แลดูเขียวชอุ่มไปทั้งชั้นเลย

~ ขอมือเธอหน่อยไว้คอยกระชับให้ชื่นจายยยย ~~

คือ....โรงบาลนี้มัน จ้างพยาบาลมาเยอะสัดๆ เต็มไปหมด... แล้วดูมันนอนอ้าเข้า เหมือนคางคกโดนรถทับเลย

ห้องนี้เราเจอ เอกสารเกี่ยวกับภาพเขียนสามมิติรูปนางฟ้าอะไรนั่นแหละ ไม่มีอะไรมาก

ห้องนี้เป็นห้องที่ กานดามณี นอนพักอยู่ แต่ณีหาย ทิ้งไว้แต่ขวดยาคุม เห้ยขวดเปล่าของยารักษาโรคนี่แหละ! เอ...หรือว่านังณีมันป่วยอยู่กันนะ

งั้นลงไปชั้นใต้ดินดีกว่า

...และเป็นที่รู้กันว่าต้องดันตู้ตามสูตร

กานดามณี --“ ฐิติคะ ” ณี เรียกหาติ แลดูดีใจมาก มองไปมองมาอีณีนี่ก็สวยนะเนี่ย
ฐิติ – “ กานดาวสี ” ติดีใจมากจนเนื้อตุง เห้ยเนื้อเต้น ........ “ อ้าว!” ท่าทีฐิติเศร้าสร้อยลงฉับพลัน
“ ณี นี่เองคือผมนึกว่าคุณกำลัง....เอ่อ ผมขอโทษ” กานดามณีส่ายหัวท่าทางเสียใจมาก

ฐิติ – “ คือ... ณี ผม ผมดีใจที่คุณยังมีชีวิตอยู่นะ ผม......” ติมีท่าทีผิดหวังที่เจอณี ไม่ใช่เจอกานดาวสี
กานดามณี -- “ ดีใจ ? ” ณีตะคอก “ ดีใจ เหรอ...ดูเสียงคุณสิ ช่างมีความสุขโครตเลยตอนเจอหน้าฉันหน่ะ” ณีประชดประชันติ อย่างรุนแรง แมร่งเริ่มดราม่า

กานดามณี -- “ คุณรู้ไหมว่าฉันต้องฉันต้องเจอกับตัวอะไรก็ไม่รู้ที่ตามฆ่าฉัน .... แต่สิ่งที่คุณทำคือ ทิ้งฉันไว้คนเดียว ทำไมคุณไม่คิดที่จะปกป้องฉันบ้างหะ ติ”
“ หรือคุณแคร์แต่ เมียที่ตายไปแล้วของคุณ …. ฉันมันไม่มีค่าอะไรสำหรับคุณเลยใช่ไหม ฮือๆๆ” ณีเริ่มร้องไห้

ฐิติ – “ เปล่า...ผมแค่ ” ฐิติรู้สึกผิดมาก
กานดามณี -- “ คุณอยู่เคียงข้างฉันนะคะติ” ณีเข้าไปซบที่อกติ “อย่าทิ้งให้ฉันเดียวดายอีกต่อไปเลยนะคะ ปกป้องดูแลฉันนะคะติ”

กานดามณี -- “ แล้วคุณเจอลอร่าไหมคะ ”
ฐิติ – “ เจอ...แต่เธอวิ่งหนีผมไป ”

กานดามณี -- “ เราต้องตามหาเธอนะคะ ”
ฐิติ – “ ดูคุณเป็นห่วงลอร่ามากเหลือเกิน คุณรู้จักกันมาก่อนรึป่าว ”
กานดามณี -- “ ฉันไม่เคยเจอเธอมาก่อนคะติ แต่ฉันเห็นว่าเธออยู่ตัวคนเดียวเหมือนกับฉัน แล้วอีกอย่างภายในใจฉัน...ฉันรู้สึกอยากปกป้องลอร่าเหลือเกินคะ ”กานดามณีแลดูเป็นคนดีและอ่อนโยนขึ้นมาทันที น่าจะไปประกวดนางสาวไทย
ฐิติเริ่มมีความรู้สึกดีๆกับกานดามณีมากขึ้นแล้ว

ติเก็บแหวนทองแดงได้ เอาไปหมั้นกานดามณีหรือไง เมื่อตะกี้นี้ดราม่าซะซึ้งจนน้ำลายไหล เห้ย...น้ำตาไหล

เข้าไปในลิฟต์ ระหว่างนั้น วิทยุก็เกิดคลื่นแทรก หวีด......หวีดดดดดดด จากนั้นก็มีเสียงปรบมือ เสียงเฮเหมือนอยู่ในรายการโทรทัศน์ และมีเสียงพิธีกรชายพูดขึ้นมา “สวัสดี....ทุกๆท่าน...ขอต้อนรับเข้าสู่รายการ สุดระทึกของเรา ‘Trick or Treat!!’.....เพียงแค่ตอบคำถามให้ถูกต้องเท่านั้นก็จะได้รับรางวัลสุดแสนจะพิเศษ และผู้โชคดี เอ...หรือจะให้ผมเรียกว่าโชคไม่ดีก็ได้ ในวันนี้....ได้แก่ ‘ฐิติ !!’ …..
ฐิติ สุริยะการรรรรรรร !!!!! คุณพร้อมจะเล่นเกมของเราแล้วรึยัง ติ !!! (เฮ้ย มันรู้จักกุได้ไงฟวะ แสรดดด)
--- คือ สรุป คำถามข้อแรกมันถามว่า สวนสนุกใน Silent hill ชื่อว่าอะไร มันมีตัวเลือกให้สามข้อ ให้จำไว้ว่าเราตอบข้อไหนด้วย คำตอบคือ Lakeside Amusement Park (ข้อสาม)
--- คำถามที่สองถามถึงคดีการฆาตกรรม ที่ฆาตกรทำการฆ่าเด็กสองคนสองศรีพี่น้องผู้ไร้เดียงสา...ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนานข้างถนน นั้นเอง ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเข้าโจมตีและจามเด็กทั้งคู่ด้วยขวานสุดโหด เนื้อหลุดออกเป็นชิ้นๆ กระดูกแตกหัก และเลือดสดๆกระจายพรั่งพรูดั่งท่อปะปาแตก เป็นโศกนาฎกรรมที่สะเทือนใจยิ่งนัก คำถามมีอยู่ว่า ฆาตกรชื่ออะไร คำตอบคือ Walter Sullivan (ข้อหนึ่ง)
--- คำถามสุดท้ายถามชื่อถนนที่สามารถไปทะเลสาบได้ คำตอบคือ Nathan Avenue (ข้อสาม)
ถ้ารู้คำตอบแล้วขอเชิญไปยังห้องเก็บของที่ชั้นสามและรับของรางวัลพิเศษที่สุดในสามโลก แต่ถ้าคุณตอบผิดก็เตรียมระวังตัวไว้ได้เลย ห้า ห้า ห้า ห้า ห้า .... แล้วเจอกันในเวลาไหนอีกก็ไม่รู้ บัพบายยยยยยยย — พิธีกรเสียงกวนส้วนเตียนมากขอบอก

กานดามณี – “ นี่มันอะไรกันหน่ะ” ณีแมร่งสักรูปผีเสื้อที่สะเอวด้วยนี่หว่า

ติยังไม่อยากได้ของรางวัล เลยกลับไปช่วยกันเปิดตู้เย็นก่อน

ได้แหวนมาอีกละ ณีบอกว่ามันไม่สวยเลย ให้ติเก็บไว้ละกัน ( กุว่าไอ่คนที่มันเอาแหวนมายัดไว้ในตู้เย็นต้องเป็นคนๆเดียวกับคนที่แม่รงเอา กุญแจลิฟต์ไปยัดในรูน้ำทิ้งแน่ๆ)

ไปที่ห้องเก็บของ มีหีบสมบัติอยู่

เลือกกดปุ่มตอบคำถามเมื่อตะกี้นี่แหละ ถึงต้องบอกไงว่าให้จำเลขคำตอบให้ได้

คลังกระสุนและยา สำหรับเอาไปใช้ไฟว้กับไอ้พีระมวยหัวคิด

เอาแหวนสองวงไปหมั้นกับประตู ประตูปลดล็อคได้แล้วววว ยะหู้!!!

ลงบันไดลึก มว๊ากกกก

เข้ามาในห้องแคบๆห้องนึง

เฮ้ยๆๆๆ ตัวเชี่ยไรตามกานดามณีมาวะนั่น

แสรดดดด ไอ่พีระมิดหื่นแมร่งตามมาล้างแค้นตู มันถือหอกมาไล่จ้วง น้องณี แล้วววววว

วิ่งแบบไม่คิดชีวิต....ทางก็คดเคี้ยวเลี้ยวลด เหลือเกิ๊นนนนนน กุวิ่งลำบากรู้บ้างไหมมมมม

เหยดดด มันวิ่งตามกานดามณีมาติดๆ ติดยิ่งกว่าเหาฉลามอีก

ว้าวๆๆ เรารอดแล้ว เร็วเข้าณี ตามมาเร๊วววว

เอ้ยยย ประตูกำลังจะปิด ติสไลด์ตัวไปอย่างสวยงาม

ณี เร็วเข้า ณี

อ้าว ณี!!!!!! เห้ยยย

แหกประตูลิฟต์สุดแรงเกิดของติ เปิดสิวะแม่งงงง...

“ติ ช่วยฉันด้วยยยยยยย ติ” – กานดามณีร้องเรียกติ “กรี๊ดดดดดดดดดด”

ไอ่พีระมิด มาแล้ววววววว…. ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!

ติ!!!!!!!!!!
ซวบ!!!!! …. สิ้นเสียงร้องของกานดามณี
ม่ายยยยยยยยยยยย (ไอ่พีระมิดเอาหอกแทงณีจนสิ้นใจ)…

...

ณี !!!!!!!! ไม่นะณี.....

ติไม่สามารถทรงตัวได้แล้ว ทรุดหวบนั่นลงกับพื้น

เศร้่าเหลือเกิน....

ประตูลิฟต์เปิดออก ฐิติเดินออกไปอย่างคนหัวใจแตกสลาย

เจอแผนที่และกุญแจล็อบบี้โรงบาล มันบอกว่าให้ไปเอาของที่ฝังไว้ และไปพิพิธภัณฑ์

แหม.... อีตัวปัญหา เดินเอ้อละเหย อยู่ข้างนอกนู่น อินังลอร่า....

ออกมาข้างนอกโรงพยาบาลแล้ว
ฐิติคิดในใจ ---- “กานดามณีตายแล้ว.....อีกครั้งแล้วสินะที่เราไม่สามรถช่วยอะไรได้เลย … ลอร่าก็วิ่งออกไปไหนแล้วก็ไม่รู้....ผมจะทำไงดีครับ กาน คุณกำลังรอผมอยู่จริงๆใช่ไหม....”

“ผมจะต้องตามหา กานดาวสี นั่นเป็นความทางเดียวที่ยังพอมีความหวังอยู่”

Kandamanee 555555

พีระมิดจับกานดามณีมาทรมานอยู่แน่ๆเลย

รอจ้าาา ^ ^

รีวิวอะร๊ายยยยย ขำมากมาย ตกเก้าอี้กันเลยทีเดียว
อีนังเด็กล่อล่าน่าแตะมว้ากกกก

รอจ้ะรอ

รอด้วยคนนะ

น่ากลัวไปนะ 58555

รอจ้าาาา
ขอบคุณสำหรับพารฺ์ท2จ้ะ

กระทู้ฉายเกม Silent Hill 2 (Part 3) ต่อกันเลยจร้า

สนุกมากกกก ขอบคุนค้าบบบ

ขำปวดกราม ^^ ขอบคุณครับ