ขากลับจากการพบน้องณี เราพบคีมตัดลวดเข้าให้ด้วย

กลับไปตัดลวดที่ขึงห้องไว้อยู่ ครายมันมาขยันขึงลวด จังหู้ ตัดเสร็จก็ลงบันไดไป

ลงมาก็เจอทางเดินฉ่ำน้ำ แล้วจะมีบันไดให้ขึ้นไปเขาวงกตอีก วนไปวนมา ทางตันบ้าง ปวดหัวมาก

เจอบันไดที่เป็นทางต่อแล้ว หลังจากวนมานาน จุดเซฟกระทะเหล็ก ถุย! นั่นมันเชฟ ...แล้วก็มีหนังสือพิมพ์เก่าๆเน่าๆ ฉบับนุง

เป็นข่าวการตายของนายโทมัส ทอร์ นักแต่งผมระดับโลกซึ่งถูกของมีคมทิ่มแทงคอหอยหลายแผลมาก ซึ่งไม่พบอาวุธในการก่อเหตุและไม่พบร่องรอยของฆาตกร ต่อมาพบว่านายโทมัส ทอร์ มีพฤติกรรมในความรุนแรงและการใช้ภาษา เยาวชนอายุน้อยกว่า 15 ควรได้รับการแนะนำ เห้ย! พบว่านายโทมัส ทอร์มีพฤติกรรมความรุนแรงและเป็นขี้เมาด้วย .... โทมัสเกี่ยวไรกะเราเนี่ย ?

ห้องเต็มไปด้วยหนังสือพิมพ์กระจัดกระจายไปทั่ว อย่าบอกนะว่าจะมีผีหนังสือพิมพ์

เสียงผู้หญิง – “พ่อ!! ได้โปรด อย่า....!!!” นี่มันเสียงผู้หญิงนี่!! มาจากในห้องนั้น ต้องรีบเข้าไปช่วย

รูอีกละ รูรอบทิศ มีหลายสิบรูให้เลือกสรร มีแท่งอะไรไม่รู้ผุดๆโผล่ๆ เข้า-ออกรูด้วย ตูคิดลึกนะเนี่ย

อ้าว นังแองเจอล่านี่หว่า มันมาทำอะไรเนี่ย แล้วมันเจอพ่อมันแล้วเหรอ เมื่อกี้เห็นเรียกหาพ่อ

พ่อเมิงเป็นสัตว์ประหลาด เหรอเนี่ย!!!

อ้าว...ไอ้ผีผ้าห่ม มันกำลังจะทำร้ายแองเจอล่า อย่างนี้ก็สวยสิเพื่อน

เอาช็อตกันอัดลมเป่ามันเลย ยิงๆๆๆๆ

อ๊ากกกกก!! โดนผีผ้าห่มตุ๋ยแร้นนนน ในขณะที่เราสู้แทบเป็นแทบตาย อีแองเจอล่าเมิงไม่ทำไรเลย ไม่ช่วยมาตรูเล่า

ติไม่หวังความช่วยเหลือของอ้ายอีตัวไหนทั้งสิ้น ติจะต่อสู้กับผีผ้าห่มที่บังอาจมาตุ๋ยก้นติ ด้วยปืนอัดลมของติเอง

ผีผ้าห่มร้องด้วยความปวดแสบปวดร้อนเหมือนโดนน้ำมนต์เก้าสิบเก้าวัด มันกำลังจะตาย ตายแล้วก็ตายได้อีกนะเมิง...

ฐิติเข้าไปช่วยแองเจอล่า แต่อีเวลนี่ มันไม่มาหาติ ปัดมือติ และยังจะไม่ขอบคุณด้วย

แองเจอล่าร้องคร่ำครวญและวิ่งไปทางผีผ้าห่ม เหมือนจะเข้าไปกอดศพ

แต่ก็เข้าไปกระทืบ....กระทืบและกระทืบ
~ รักนะ ตืบๆ เลยโดนกระทืบ ตืบๆ ~~

แถมทีวีด้วย เอ้า

เป้าหมายมีไว้ทุ่มชน

แองเจอล่าหอบแดก เนื่องจากเสียพลังงานไปเยอะ

ฐิติ – “ แองเจอล่าใจเย็น ”
แองเจอล่า – “ แกไม่ต้องมาออกคำสั่งฉัน ไอ่ตูดเป็ด ” อ้าวกรูเพิ่งจะช่วยเมิงนะเนี่ยยย
ฐิติ – “ ผมไม่ได้จะสั่งคุณนะ ” ติปลอบประโลมแองเจอล่า

แองเจอล่า – “ แล้วแกต้องการอะไร อ๋อ......แกพยายามจะเข้ามาทำดีกับฉัน เห้อะ!!! แกมันก็เหมือนกับคนอื่นๆ แกหน่ะต้องการเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ฉันรู้ว่าแกไปทำอะไรมา ” อีนี่เมิงมีปมรึป่าวเนี่ย
ฐิติ – “ นั่นมันไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมดหรอกนะ”
แองเจอล่า – “ ถ้าแกไม่ได้โกหก ก็เปิดรูบนหน้าแกแล้วบอกความจริงมาเซ่ ”

แองเจอล่า – “ หรือแกอาจจะทำร้ายฉัน ย่ำยีฉัน ใช้กำลังกับฉัน เหมือนที่เขาที่ทำร้ายฉันมาโดยตลอดหล่ะ !!!แค่กๆๆ (ไอ) แกมันก็ห่วงแต่ตัวของแกเองเท่านั้นแหละ แค่กๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ไอให้ได้เหรียญทองโอลิมปิกไปเลยละกัน
แองเจอล่า – “ แกมันไอ่โสโครก แค่กกกก ๆๆๆๆๆ” ด่าตรูไม่หยุดเลยนะเมิง

ฐิติ – “ แองเจอล่า ” ติเข้าไปปลอบโยนยัยแองเจอล่าด้วยความปราถนาดี พร้อมให้ยาแก้ไอน้ำดำตราปลามังกร

แองเจอล่า – “ ไม่ต้องมาแตะตัวฉัน แค่กๆๆ เพราะแกนั่นแหละทำให้ฉันรู้สึกแย่มาก แค่กๆๆๆ” อ้าว ... ความผิดเราอีก

แองเจอล่า – “ แกบอกว่าเมียแกที่ชื่อกานดาวสีอะไรนั่นหน่ะ ตายไปแล้วใช่ไหม หะ”
ฐิติ – “ ใช่ เธอๆ ป่วยตายหน่ะ.... ”

แองเจอล่า – “ แกโกเจ็ด” โกหกรึป่าว “ ฉันรู้เรื่องของแก...แกหน่ะ ไม่ต้องการเธอด้วยซ้ำไป หรือบางทีแกอาจจะมีคนอื่นไปแล้วววว”

พอด่าเราเสร็จมันก็สบัดตูดหนีออกประตูไป “ไร้สาระมาก ผมไม่มีวัน......” ฐิติคนดีของเราบ่นกับตัวเอง เพิ่งช่วยมัน...เจือกมาด่าตรูอีก

ออกมาจากห้องรู นั่นแล้วมาผจญภัยในเขาวงกตต่อ จากนั้นลูกกรงและวาวล์

วาวล์ร่วมกันค้ายาคุมกับกานดามณี เลยโดนจับล็อคกุญแจมือ

ห้องนี้มีกลิ่นแปลกๆ ซึ่งอาจจะเป็นกลิ่นเต่าของติเองก็เป็นได้ เนื่องจากไม่ได้อาบน้ำมาหลายวันแร้น

ว้าว!!! มีเชือกกล้วยให้กระโดดไปผูกคอตายได้ มากมายหลายเส้น

ติกำลังจะผูกคอตายรึป่าว เห้ยๆอย่าคิดสั้นดิ

แต่ก็ไม่ใช่ เค้ามีเชือกไว้ให้ดึง ติดึงลงมาเฉยๆครับ อย่าตวดอวดตวดจวยไป จากนั้นติก็ออกจากห้องไปเข้าไปอีกห้องนึงที่เหมือนกันแต่.....

เหวยยยยยย!!! ศพเต็มไปหมดเบย ให้ตายเถอะจอร์จ สำรวจศพจะพบว่าหน้าแต่จะศพจะมีข้อความคดีที่ศพนั้นเคยกระทำผิด เช่น ปลอมแปลงเอกสาร ลักทรัพย์ ลักพาตัวเด็ก ฉ้อโกงทรัพย์ ลอบวางเพลิง ฆาตกรรม

กลับไปในห้องที่ไม่มีศพ และดึงเชือกในตำแหน่งคดีลอบวางเพลิง จากนั้นกลับไปยังห้องมีศพ ตำแหน่งศพเดิมถูกแทนที่ด้วยกุญแจและในปะหน้า

กลับไปปลดกุญแจมือให้วาวล์ด้วย วาวล์ไม่มีส่วนรู้เห็นกับการลักลอบขายยาคุม …มุขไม่ฮาพาเครียดอีก

เปิดประตูด้วยวาวล์ หมุนกันอย่างมันส์มือ

ติไม่รอช้ารีบลงบันได เพื่อจะไปหากานดามณี

ลงมาร่องคูคลองชลประทาน อีกละ

จึงเข้าห้องนี้แทน เพราะเข้าได้อยู่ห้องเดียวอีกละ

เห้ย!!! ณี!!! ติแทบช็อคซีนีม่า โปรแกรมเพชรหนังพันล้าน

นี่กานดามณี หลับไปโดยไม่ใส่กาบมะพร้าวใช่ไหม ดูสิ ที่นอนเลอะหมดแร้นนนน

“เกิดอะไรขึ้นกับคุณ” ฐิติพูดคนเดียวด้วยน้ำเสียงสั่นหวี เอ้ยสั่นเครือ

ไวน์ ไวน์ อยากกินไวน์กันเลยทีเดียว ถุย ติบอกว่า “ ทำไม....ทามมมายยยย”

โอ้ณี .....ไม่นะ....หรือว่าณีจะ...

ประจำเดือนไหลไม่หยุดจนขาดเลือดตาย

โอ้ว หรือว่าโดนไอ่พีระมิดหื่นซ้อมมา หน้าเหมือนเพิ่งผ่านสังเวียนมวยเด็จเจ็ดสีมาเลยทีเดียว แบบนี้ต้องรีบฟ้องปวีณา

“กานดาวสี” ฐิติคิดในใจ อ้าวไอ่ที่ตายมันกานดามณีไม่ใช่เหรอ ไปเรียกหาเมียเก่าทำไมฟระ สงสัยจะคิดถึงเมียตอนเมียตาย

...

ฐิติทำใจไม่ได้ วิ่งออกมาจากห้องนั้นทันที เรื่องมันเศร้ายิ่งกว่าอ่านศาลาคนเศร้า อีก

ห้องที่เข้าไม่ได้ บัดนี้ได้เปิดออกแล้ว แล้วเจอบันไดทางขึ้นด้วย

ขึ้นมาลางดีมาก .. ได้มาเชงเม้ง ที่ฮวงซุ้ยอีกแล้นนน

โดดอีกแร้นนนนน ไม่เป็นไรเป็นการต่ออายุไขไป ก็เหมือนนอนในโลงสะเดาะเคราะห์นั่นแหละ ติพยายามปลอบใจตัวเอง

ใต้หลุมนี่คงจะทะลุถึงลาสเวกัสได้ ยาวได้อีก ขยันขุดเจงๆ

อุ้ย...เจอห้องแล้วววว

หึ้ย!!! ศพคนเพิ่งตายเต็มเลย ไอ่เอ็ดดี้ ตลาดแตกอีกแล้นนน
ฐิติ – “ เอ็ดดี้ น้องทำอะไรลงปายยยย”
เอ็ดดี้ – “ แล้วผมดูเหมือนทำอะไรเล่า” อ้าว มันย้อนถามเราอีกแหนะ

เอ็ดดี้โวยวาย – “พวกมันชอบนัก ชอบมารังแกผม แล้วยังล้อเลียนถากถาง ‘ไอ่อ้วน ไอ่ทุเรศ ไอ่โสโครก มึงทำกูแทบอ้วกเลยหวะ’ ” เอ็ดดี้โวยวายต่อ “ ‘ไอ่ตูดอ้วน ไอ่ง่ามขาเบียด ไอ่จักแร้เปียก’ ก็ช่ายยยสิ.....‘แกมันโครตหน้าตาอัปรี กาลีบ้านกาลีเมือง มิน่าหล่ะแม่แกถึงไม่รักแก’” เอ็ดดี้โวยวายไม่เลิก “ก็ถูกของมันถึงผมมันจะน่ารังเกียจ แต่รู้ไรมะ ไม่ว่าจะขี้เหร่เหมือนโรนันนินโย่ หล่อเหมือนณเดช น่ารักเหมือนปันปัน เก่งเหมือนบัวขาวหรือโง่เหมือนไก่งวง สุดท้ายมันก็เหมือนกันหล่ะวะ กะอีตอนเป็นศพหน่ะ!!!!”

ศพหน่ะหัวเราะไม่ได้ร็อกกก ถ้าตอนนี้ยังมีไอ่หน้าไหนมาล้อเลียนผมอีก โผมมมม จะเป่าหัวพวกแม่ง อย่างงี้...

เอ็ดดี้ สติแตก เดินหันหลังไป ฐิติจึงถามไปว่า “ เอ็ดดี้ เมิงเป็นไรมากไหม” นัยคือเมิงบ้ารึป่าวววว

ไอ้เอ็ดดี้ สติแตก หันควับมา ตอบ “ อย่างนี้นี่เอง” มันขึ้นเสียงสูง “นี่พี่ก็เหมือนคนอื่นๆเหรอนี่พี่ติ”

ฐิติ – “ ม่าย ๆๆๆๆ พี่ไม่ได้หมายความอย่างนั้น ไม่มีไรเล้ยยยยย เจงเจงงงงง”

เอ็ดดี้ – “ เมิงไม่ต้องมาแก้ตัว กูรู้แล้ว เมิงก็หัวเราะเยาะกุ เหมือนกับคนอื่นๆ ที่จริงตั้งแต่ที่เราเจอกันในส้วมนั่นแล้วด้วย ใช่ไหมมมมม!!! ” ว่าไปพลางทำท่ายิ่งยง ยอดบัวงาม

เอ็ดดี้ – “ กูจะฆ่าเมิง ไอ่ติ” ปั้งงงงง!!!! มันยิงปุ๊บ ติหันหลบควับ... เป็นเดอะแมททริกเลยทีเดียวเชียว

ลูกโม่ริอาจจะสู้ลูกซอง

ยิงไข่มัน เป่าให้ต่อมลูกหมากแหลกไปเลย

โด่...โดนเข้าสามดอก แล้วก็วิ่งหนี ไม่รู้จักรถถังฝั่งธน ซะแล้นนน แบบนี้ต้องตามไปไฟว้

เข้าห้องมาเจอแต่สต๊อกเนื้อโคขุนโพนยางคำ ห้อยเต็มเบย เสียงของไอ่เอ็ดดี้ลอยมาจากทิศทางไหนไม่รู้
เอ็ดดี้ – “แกรู้ไหมว่ามันเป็นยังไง หะไอ่ติ? เมื่อถูกเกลียดก็จะมีแต่คนถุยน้ำลายใส่แก แค่เพราะหุ่นของแกมันอ้วน
น่าหัวเราะให้ชีวิตเน่าๆที่น่าสมเพศ นั่นทำให้ฉันหนีหลังจากที่ฉันฆ่าหมานั่น หนีเพราะความกลัวหยั่งกะเด็กผู้หญิง
ช่ายยยยย.... ฉันฆ่าหมานั่น ยิงแม่งไส้ไหล ก็มันสนุกดีนี่หว่า มันพยายามที่จะเคี้ยวไส้ตัวเอง แล้วมันก็นอนขดตายหยั่งกะลูกบอล
หลังจากนั้นเขาก็เข้ามาหาฉัน แล้วฉันก็ยิงเข้าที่ขาขวา เขาร้องหยั่งกับหมาแน่ะ!(เขาอันนี้หมายถึงเจ้าของหมา) ตอนนี้คงจะเล่นฟุตบอลได้ยากหน่อยหล่ะ ห้าๆ”

ฐิติ – “นายคิดว่าการฆ่าคนมันดีนักรึเหรอ นายต้องการความช่วยเหลือนะเอ็ดดี้! จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน”
เอ็ดดี้ – “ คนเราต่างก็มีปมทั้งนั้นแหละไม่ต้องมาทำเป็นพ่อพระ เมืองนี้เรียกฉันมา แกก็ด้วย!!! แกกับฉันเหมือนกัน เราต่างจากคนทั่วไป ติ หรือแกไม่รู้ หะ ?”

เอ็ดดี้ -- "ได้เวลาปาร์ตี้แล้วววว เพราะชีวิตขาดหวานไม่ได้"

ยิงซัดกันนัวเนีย

ติเรียกเอ็ดดี้ หวังเล็กๆว่ามันจะไม่ตาย (ยิงมันเป็นสิบนัด ไม่ตายให้รู้ไปดิ)

“ฉันฆ่าคน.....ฆ่าคนนนนนน” ขนาดเพิ่งตายมันก็อืดแล้วนะเนี่ย

“กานดาวสี....เมื่อสามปีก่อนคุณตายไปแล้วจริงๆเหรอ…” ต่อไปก็มุ่งหน้าไปหากานดาวสีลูกเดียวแล้ว

ออกมาจากห้องที่ไอ่เอ็ดนอนอืดอยู่ มาสู่ภายนอกอีกครั้ง

นี่มันท่าเรือ นี่นา นี่ต้องพายเรือไปชิมิ

พายเรือไป ฮุ้ยเล่ฮุ้ย ฮุ้ยเลฮุ้ยยยย ฮึบ ฮึบ ฮึบ อิบ อิบ อิบ พายไปยังจุดที่มีแสงส่องนำทางไป

....ถึงฝั่งซะทีนุงนะตะเอง....

เดินทะลุม่านหมอกเพื่อจุดมุ่งหมายที่เดียวคือโรงแรม รังรักเก่าเมื่อวันวาน

เจอกล่องดนตรีรูปนางเงือกน้อย ~~ ตบบน ตบล่าง ตบซ้าย ตบขวา ตบหน้า ตบหลัง ตบ พร้อมๆกัน

เข้าม่านรูด เอ้ย โรงแรมเลยดีกว่า

เข้าไปเก็บ แผนที่...เหวยยยย นั่นมันลายมือของกานดาวสี เขียนบอกว่ารอเราอยู่ที่ห้อง 312 ห้องนี้เป็นห้องที่เราเคยมาพักด้วยกัน กานอาจคอยเราที่นี่ก็ได้

ในโรงแรมนี่ดูหรูดีนะ ไม่น่ากลัวเลย ดีละจะได้ไม่ผวา

ที่ห้องโถง ตรงกลางมีเครื่องเล่นกล่องดนตรีอยู่ หรูหราเจงๆ

ในเคาน์เตอร์แผนกต้อนรับพบกุญแจห้อง 312 ที่กานรออยู่ และมีกระดาษแผ่นน้อยบอกว่า วีดีโอเทปที่ติเคยลืมไว้ อยู่ที่ห้องชั้น 1

ขวดคาราบาวแดง เอาไว้บำรุงกำลัง สามารถฟื้นฟูสภาพได้นิดหน่อย ส่วนลิฟต์ก็ใช้การไม่ได้ตามเคย

ห้องนี้ดูดีสุดละในเมืองกุยบุรีแห่งเนี้ย เห็นจะเป็นห้องสมุดที่มีแต่หนังสือไม่มีสมุด ทำไมเรียกห้องสมุด

ห้องนี้มีกระเป๋าเจมส์บอน อยู่แต่ประเด็นคือล็อคอีกแล้วครับท่าน

พอจะขึ้นชั้นสาม ที่กานดาวสีของผมรออยู่ ดั้นมีประตูเหล็กล็อคกั้นเอาไว้อีก กรรมของเวร

เข้าห้องทานอาหาร เห้ย!! เปียโนดังขึ้นเอง พี่โต๋มาเองรึป่าวฟระ

อีนังตัวดีนี่เอง “ นั่นมันทำให้นายกลัวรึป่าวววว” ยียวนตามเคย
ฐิติ – “ ก็...นะ” อินี่น่าถีบขึ้นทุกนาที

ลอร่า – “ นี่นายมาตามหาพี่กานดาวสีใช่ป่ะ นายรู้ว่าเธออยู่ทั่ไหนใช่ไหม ฉันเดินมาจนเหนื่อยมากแล้ว”
ฐิติ – “ ก็....ข้าคิดว่ารู้นะ”

ลอร่า – “ พี่กานบอกในจดหมาย....”
ฐิติ – “ จดหมายอะไรกัน ขอข้าดูได้ไหม”

ลอร่าหยิบจดหมายให้ติอ่าน มันจะหลอกเราอีกหรือป่าวหนออออ
ลอร่า – “ นายห้ามไปบอก ราเชล นะ ว่าฉันเอาจดหมายมา เธอเป็นพยาบาลหน่ะ ฉันหยิบจดหมายนี่มาจากล็อคเกอร์ของเธอ”

จดหมายของกานดาวสี – “ ลอร่าที่รัก..ฉันทิ้งจดหมายนี้ให้ราเชลเพื่อเอาไปให้หนู หลังจากฉันจากไปแล้ว
ฉันจากมาไกลมาก เป็นที่ๆสวยงามและเงียบสงบ ยกโทษให้ฉันนะ..ที่ฉันไม่ได้กล่าวอำลาหนูเลย ส่วนฐิติ ฉันรู้ว่าหนูคงจะเกลียดเค้ามาก เพราะหนูคิดว่าเค้าทำไม่ดีกับฉัน แต่ลอร่าจ๊ะหนูให้โอกาสเค้าเถอะนะ บางทีติเค้าอาจจะดูหน้าตาบูดบึ้งกวนตรีนบ้าง แต่ลึกๆแล้ว เค้าเป็นคนอ่อนหวานนะจ๊ะ หุหุ... ลอร่าฉันรักหนูเหมือนหนูเป็นลูกสาวจริงๆของฉันนะ และสุขสันต์วันเกิด ปีที่ 8 ของหนูนะจ๊ะ เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป .... กานดาวสี

เราคงอ่านนานไปหน่อย ก็มันต้องแปลด้วยนี่หว่า ดันเขียนมาเป็นภาษาปะกริด นังตัวดีโชว์งานศิลปะเป็นแกลอรี่อยู่โน้นแล้ว (ว่าไปแล้วมันแอบไปวาดรูปในคุกรึป่าวนั่น)
ฐิติ – “ ลอร่า นี่เอ็งอายุเท่าไหร่แล้วหน่ะ”
ลอร่า – “ แปดขวบ เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว แล้นนน”

ฐิติ – “ หรือเมื่อสามปีที่แล้วกานไม่ได้ตายจริงๆ กานยังอยู่ที่นี่อยู่จริงๆเหรอเนี่ย ” ติกุมขมับ คิดหนักทันที

ลอร่า – “ พี่กานกับฉันคุยกันเยอะเลยเกี่ยวกับที่ Silent hill เธอเอารูปมาโชว์ฉันตอนเธอไปเที่ยว เธออยากกลับมาที่นี่มากจริงๆ จริงสิมีจดหมายอีกฉบับที่เธอเขียน เดี๋ยวหาก่อนนะ”

นังลอร่าตัวดีหาจดหมาย แล้วทำหน้าตวดอวดตวดจวย “ ฉันต้องทำมันหล่นหายที่ไหนสักที่แน่ๆ เลย ฉันต้องรีบไปหาก่อน” นังตัวดีรีบวิ่งออกไปโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

เราได้กุญแจปลาบู่ทอง ที่นี่เค้าเสริฟกุญแจเป็นออเดริฟ รึเนี่ยยยย

“โอ้...อัครเดชและพรประภาจะรู้เปล่า...ว่ากานดาวสีเค้าชอบเล่นเปียโนมากแค่ไหน ฉันยังจดจำได้อยู่มิลืมเลือน แม้เธอจะเล่นได้ไม่ดีมาก แม้แต่หมาที่บ้านก็ไม่ฟัง แต่ฉันก็ยังชอบฟังเธอเล่นอยู่ดี ฮึๆๆ โอ้....นั่นมันนานมากแล้ว ก่อนที่เราจะแต่งงานกันเสียอีก โฮ้ๆๆ นี่เรามารำลึกถึงเรื่องอะไรอย่างนี้ตอนนี้กันเนี่ยยยยย"

ว๊ากกกก!!! ผีอมหัว – อย่ากลับคำ -- ผีอมหัวจริงๆนะ

มีบางอย่างอยู่ในลิฟต์กะออย รีบเข้าไปเอาดีกว่า

เราเก็บทินเนอร์ได้ เอาไว้สูดดมแก้เซ้ง

ติรีบขึ้นไปยังห้องที่มีกระเป๋าและใช้กุญแจปลาไขปลดล็อค

ในกระเป๋ามีเส้นขน ถุย ในกระเป๋ามีกุญแจโว้ยยยย ยังจะไม่จบเรื่องขน

ในห้อง 204 เจอกุญแจลิฟต์ของพนักงาน ดีหน่อยไม่ได้เอาไปยัดรูส้วมเหมือนโรงบาล

โอ้โห…บนเตียงเต็มไปด้วยรูปโป้ ติเป็นคนอยากรู้อยากเห็นครับต้องรีบหยิบขึ้นมาดูทันที

เป็นรูปกระเป๋าข้างล่าง ข้างเตียงนั่นแต่รหัสถูกขีดเอาไว้อ่ะ อยากรู้อ่า อยากรู้

จำเป็นต้องเสียสละ ทินเนอร์ ที่จะเก็บเอาไว้ดม มาทาถู ทาถู รูปเพื่อหา รหัสเปิดกระเป๋า

เจอกล่องดนตรีรูปซินเดอเรล่า แหมมม นิยายหวานแหววจิงไรจิง แต่ก็ยังขาดกล่องดนตรีไปอีกหนึ่งนะ

รีบเข้าห้องที่มีลิฟต์ของพนักงานในทันใด

เข้าลิฟต์ปุ๊บ ลิฟต์แม่มร้องปั๊บ แสรดดด ... น้ำหนักเกิน เอ้า ติก็ไม่ได้อ้วนนี่หว่า

จำเป็นต้องเอาสัมภาระและสมบัติทุกอย่างที่มีเก็บเข้าล๊อกเกอร์

ชีวิตติที่ขาดไฟฉาย คมแฝก และหลวงปู่เณรคำจะเป็นยังไร ติไม่อยากจะคิดเลยยยย

ห้องนี้ดูดีมีลำแสงเลยขอเข้าไปดูเสียหน่อยเป็นไร

ว้าว เจอกล่องดนตรีสโนไวท์ ..ครบสามอันแล้วววว

เข้าประตูสีฟ้าดู

ได้กุญแจบาร์มา คิดถึงกานดามณีจุงเบย เธอน่าจะเคยอยู่ที่บาร์มาก่อน

เจอผีก็ต้อง หนีอย่างเดียว เพราะไม่มีคมแฟก ลองพ่อมีพ่อจะฟันน้องตุ๊กตายางไม่เลี้ยงเลย แต่ตอนนี้ขอหนีก่อน

หนีมาในครัว เจอกระป๋องไม่มีฉลาก ไม่มี อ.ย.และ ม.อ.ก ต้องแจ้งสำนักงานคุ้มครองผู้บริโภค

โอ้ เป็นบาร์นี่เองแบบนี้ค่อยน่าชวนน้องตุ๊กตายางมานั่งออฟ เห้ย! นั่งดริ้ง White Whisky 35 Degree ตรารวงข้าว ซะหน่อย

อิแบบนี้แสดงว่าต้องหาหลอดไฟมาเสียบให้มัน เพราะเรามองไม่เห็นรูกุญแจเลย

ห้องออฟฟิตของโรงแรม มีตู้เซฟอยู่ ภายในมีไรน้า

โอ้โห วีดีโอบลูเรย์ HD และที่เปิดกระป๋อง ว้าวววว รีบเอาไปเปิดกระป๋องเลยดีกว่า

โอ้โห!!! หลอดไฟกระป๋อง บ้านตรูมีแต่เงาะกระป๋องนะเนี่ย เมิงเข้าใจคิดเจงๆ

จากนั้นก็เอาหลอดไฟกระป๋องมาเสียบที่ขั้ว เพื่อเป็นแสงส่องนำทางในการไขกุญแจประตูบาร์

กลับมาเอาคมแฟกพระถังซัมจั๋ง และสร้อยหลวงปู่เณรคำ…โอ้.....ของรักของข้า......

ไปยังเครื่องเล่นกล่องดนตรี ที่ห้องโถงกลางสุดหรูหรา

เครื่องมันบรรเลงเพลงได้แร้นนนน ~~ อบ อบ อบ อบ อบปะ กังนัม สไตล์ เฮ......เซ็กซี่เลเด้ อบ อบ อบ อบ ~~

ได้กุญแจมา อย่างยากเย็นเข็ญใจ ทีนี้ก็ขึ้นชั้นสาม ที่น้องกานรออยู่ได้แล้ววววว

ห้อง 312 ห้องนี้ที่รอคอย …

~~ เหมอมองฟ้า เห้อ เออเออ เห้อเหอ แม้มันเป็นคืนที่เหงา ฝืนใจไม่ยอมให้หาว ฉันรอจะคุยกับเธอ~~

ดูหนังเอวี คิโมจิ อิไต อิไต ที่ได้มา รอกานดาวสีไปพลางๆดีกว่า

กานดาวสี – “ นี่คุณอัดเทปอีกแร้นหรา ติ … โถ่ มาเถอะ”

กานดาวสี – “ เห้อ...ไม่รู้ทำไม ฉันถึงรักที่นี่.... เงียบสงบจุงเบย ....”

กานดาวสี – “ติรู้มะ ว่าเค้าไปได้ยินไรมา..เค้าว่ากันว่าที่แห่งนี้เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธ์ แท่งทองด้วยแหละ ฉันคิดว่าฉันรู้ว่าเพราะอะไร มันแย่มากเลยที่เราจะต้องเดินทางจากที่นี่แล้วหน่ะ”

กานดาวสี – “ ติคะ...สัญญา กับฉันได้ม้า ว่าจะพาฉันมาที่นี่อีกครั้งหน่ะ” ถ้าเมิงจะคิคุ อาโนเนะขนาดนี้ เมิงไปญี่ปุ่นโน่นไป๊ นี่มันกุยบุรี

กานดาวสี – “แค่กๆๆๆ แค่กกกกก ๆๆๆๆ” เมิงเป็นวันละโรค เอ้ย วัณโรครึป่าว

ตัดฉากมาที่เตียงที่กานนอนอยู่

กล้องสั่นๆ ... ฐิติเข้ามาหากานดาวสี

ติจูบหน้าผากกาน อย่างนุ่มนวล ว้าวแอนต๊ากติก ถุย...โรแมนติก มว๊ากกกก

พูดคุยกัน นัวเนียหนุงหนิง อุ้ย..อิจฉา

อ้าว!!! เมิงทำไรอ่ะไอ่ติ

เชรี่ย!!! ไอ่ติเอาหมอนกดหัวกาน... มันฆ่ากานดาวสี

จนกระทั่งกล้องตัดภาพไป

อ้าวไอ่แสรด เมิงเศร้าทำเตี่ยไร ไอ่ฆาตกรฆ่าเมีย โถกุนึกว่าเมิงรักเมีย ไอ่ฟรายยยย

ฐิติ -- “ กานดาวสี....” ดนตรีเนี่ยเจ็บปวดสุดๆอ่ะ เศร้ามาก

นังตัวดีเปิดประตูเข้ามาแล้วนั่น

น่าร็อคอ่ะ

ลอร่า -- “ นี่นายเจอจดหมายรึยัง เจอพี่กานรึเปล่า ถ้ายังรีบไปตามหาเธอกันเถอะ เร็วเข้า” ลอร่าเขย่าตัวติ

ฐิติ -- “ ลอร่า....กานหน่ะเค้าจากเราไปแล้วนะ เธอไปตายแล้ว ” เสียงสลดมากเลยฐิติ

ลอร่า -- “ โกหก!!! นายมันขี้ปด!!! ….. พี่กานตายเพราะว่าเธอป่วยใช่ไหม”

ฐิติ -- “ เปล่า....ฉันฆ่าเธอ ”

ลอร่า -- “ นายมันฆาตกร ทำไมนายถึงฆ่าเธอ ฉันเกลียดนาย เอาพี่กานของฉันกลับมา ฉันรู้นะว่านายไม่เคยแคร์เธอเลย ฉันเกลียดนายฉันเกลียดนาย ฉันเกลียดนาย ฐิติ!! ” ลอร่าทำร้ายและทุบตีฐิติ

ลอร่า -- “ ทำไม พี่กานถึงยังรอแต่นายคนเดียว ทำไม ทำไม ทำไม”

ฐิติ....ส่ายหัว -- “ ฉันเสียใจ....เธอก็รู้ว่ากานหน่ะไม่ได้อยู่ที่นี่หรอก ” ว่าแล้วลอร่าก็เดินจากไป....“ลอร่าฉันขอโทษ”

เสียงวิทยุดังขึ้นมา...... ‘ ติ....ติอยู่ไหน...ฉันรออยู่ รอติอยู่นะคะ...คุณเกลียดฉันใช่ไหม นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณถึงไม่มาใช่ไหม....เร็วเข้าติ....คุณหลงทางเหรอ....ฉันอยู่ใกล้ๆคุณแหละติ...ฉันอยากเห็นหน้าคุณ...ติขา....คุณได้ยินฉันไหม ได้โปรดเถอะติ.......’ ได้ยินดังนั้นติก็ออกไปตามหากานทันที

มิติของกุยบุรีเปลี่ยนไปแล้ว มีเสียงน้ำหยดติ๊งๆๆ ตลอดเวลา

ลงมาที่ห้องสมุดที่มันมีแต่หนังสือจะพบหูฟัง แล้วก็ตัดฉากไปที่เตียง และเสียงสนทนาระหว่างฐิติและหมอ

ฐิติ -- “ กานกำลังจะตาย!! นี่คุณเล่นตลกอะไรรึป่าวเนี่ย!! ”
หมอ-- “ ผมขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ ”
ฐิติ -- “ แต่คุณเป็นหมอนะ หน้าที่ของคุณคือการรักษาผู้คนให้หายป่วย!!! ทำไมคุณถึงปล่อยให้เธอตายยยย!!! ”
หมอ-- “ ท่านประธาน กรุณานั่งลงก่อน ”
ฐิติ -- “ ผมยังไม่นั่ง!!!”
หมอ-- “ ทำไมคุณถึงไม่นั่ง!!!! ” ก็ลมมันเย็นนนนน ถุย กำลังเครียดอยู่เนี่ย เล่นไม่รู้จักเวร่ำเวลา
หมอ-- “ ใจเย็นๆก่อนสิครับคุณ ผมเป็นหมอของเธอผมสัญญาว่าจะรักษาเธออย่างดีที่สุด
แต่...ตอนนี้ยังไม่มีวิธีไหนรักษาอาการของเธอได้เลย ”
ฐิติ -- “ กาน...จะอยู่...ได้อีกนานแค่ไหนครับหมอ”
หมอ-- “ ผมไม่แน่ใจเลย อาจจะเป็น 3 ปี หรืออาจจะแค่หกเดือนเท่านั้นเอง”……….

โรงแรมนี่ใช้สีไม่มีคุณภาพ ไม่กันเชื้อรา สีหลุดลอก เช็ดทำความสะอาดไม่ได้ เป็นมลพิษต่อสิ่งแวดล้อม เอาเข้าไป

ถึงตอนนี้เราจะสับสนกับการเข้าออกประตูมาเพราะเข้าประตูแล้วมันจะออกมาทางเดิมๆ ตลอดๆเลย ต้องหาทางมายังลิฟต์นี้ให้ได้ ลงไปยังชั้นใต้ดิน

ทางเดินมีแต่น้ำท่วมขังถึงเข่าและมืดมาก

น้ำท่วม...ต้องใช้กระสอบทรายอุดรูอุโมงค์ยักษ์ เราใช้หลักการเดียวกับประเทศฮอลแลนด์

อ้าว ทำไมภัยพิบัติมันมากขนาดนี้ ตะกี้น้ำท่วมนี่มาไฟไหม้อีกละ แล้วใครยืนอยู่บนนั้นหน่ะ

อิแองเจอล่าอีกละ อินี่ตามกุมาทุกที่ ติจึงเดินขึ้นไปหาเธอ

…“แม่”…เอ้ามันเรียกเราว่าแม่อีก เป็นเอามากนะอินี่

แองเจอล่า -- “แม่จ๋า...ลูกตามหาแม่มาตั้งนาน....แม่เป็นเพียงคนเดียวที่หนูเหลือ บางทีลูกอยากพักแล้ว แม่....แม่หนีลูกทำไม” ติเริ่มถอยหนี

แองเจอล่า -- “แม่จ๋า ” แองเจอล่าเข้ามาลูบหน้าเรา

แองเจอล่า -- “ ไม่ ไม่ใช่แม่...นั่นมันคุณนี่.....ฉัน ขอโทษ...ขอบคุณที่คุณจะช่วยฉัน แต่ฉันว่าอย่าเลยดีกว่า” ทีนี้มันถอยห่างไปจากเราเอง “ แม่ฉันเองยังเคยบอกว่าฉันสมควรที่ได้รับผลจากการกระทำนั่นแล้ว”
ฐิติ -- “ไม่จริงหรอก”

แองเจอล่า -- “ คุณไม่ต้องมาสงสารฉันหรอก ฉันไม่มีค่าพอ ....หรือบางทีคุณคิดว่าคุณจะสามารถช่วยฉันได้ คุณจะรักฉันได้มะ...ดูแลฉัน เยียวยาบาดแผลในใจทั้งหมดของฉัน ใช่ไหม”….ติไม่ตอบก้มหน้าลูกเดียว “ฮึ!ฉันคิดไว้อยู่แล้วว่าไม่”

แองเจอล่า -- “ฐิติ...ขอมีดฉันคืนได้ไหม”
ฐิติ -- “ ไม่ ....ผมให้ไม่ได้”

แองเจอล่า -- “ จะเก็บเอาไว้ใช้เองรึไง...”
ฐิติ -- “ ผมไม่เคยคิดจะฆ่าตัวตาย” แองเจอล่าหนีขึ้นบันไดไปแล้ว “ ผมไม่รู้ว่าคุณคิดจะทำอะไรอยู่ แต่ทุกอย่างมีทางออกเสมอนะ”
แองเจอล่า -- “ หรา...แต่คุณก็เหมือนกับฉันนั่นแหละ มันง่ายกว่าที่จะวิ่งหนีไป แต่เราทั้งคู่ก็สมควรที่จะได้รับโทษละหล่ะ ”
ฐิติ -- “ ไม่ ....ผมไม่เหมือนคุณ....”

ฐิติ -- “ ตรงนั้นมันร้อนหยั่งกะนรกเลยนะ”
แองเจอล่า -- “คุณก็เห็นด้วยเหรอ...สำหรับฉัน ฉันเห็นแบบนี้เสมอเลย...” แองเจอล่าหมายถึงไฟพวกนี้แหละ

แองเจอล่าเธอเลือกที่จะตาย...เราตามไปหาเธอไม่ได้อีกแล้ว..... ส่วนปมหลังของเธอนั้น เธอเคยถูกพ่อแท้ๆของเธอ กระทำชำเรา ทำร้าย ข่มขืน (จำหนังสือพิมพ์ข่าวการตายของ โทมัส ทอร์ ได้ไหม นั่นแหละพ่อของแองเจอล่า...) โดยสัตว์ประหลาดที่เราเห็นเป็นไอ่ผีผ้าห่มแต่แองเจอล่าเรียกว่าพ่อ จริงๆแล้วเธอเห็นมันเป็นพ่อของเธอกำลังเข้ามาทำร้ายเธอ เหมือนเธอเห็นเราเป็นแม่ มันไม่ใช่ภาพหลอน...แต่เป็นอำนาจลึกลับแห่งเมือง Silent hill ทุกๆที่ในเมืองนี้สำหรับเธอมันมีแต่เปลวไฟแผดเผา ส่วนฐิติเห็นแต่หมอก เมื่อมิติเปลี่ยนไปถึงเห็นเป็นเลือดและสนิม หรือน้ำเปียกแชะ เป็นต้น ในห้องที่เราสู้กับผีผ้าห่มเต็มไปด้วยรูและลักษณะแท่งผุดๆโผล่ๆ หรือแม้กระทั่งหนังรูปผู้หญิงที่ขึงอยู่ขนาบสองข้างของแองเจอล่าในห้องที่เต็มไปด้วยไฟ ซึ่งมีรอยด่างช้ำที่อวัยวะเพศหญิง แสดงถึงการถูกย่ำยีทางเพศทั้งสิ้นโดยพ่อของเธอเอง แองเจอล่าเลยเลือกที่จะปลิดชีพพ่อของเธอโดยใช้มีดเล่มที่ฝากกับเราไว้ กระหน่ำแทงที่คอและเก็บมีดของกลางหลบนี้มายังเมืองนี้ ทั้งนี้เมืองนี้คงเรียกหาเธอเช่นกัน
ส่วนลอร่าเธอเป็นเด็กที่จิตใจบริสุทธิ์ ถึงแม้จะดื้อบ้าง แต่เด็กก็ไม่มีบาปหรือปมชั่วร้ายภายในจิตใจ เธอจึงไม่เห็นสัตว์ประหลาดแม้แต่ตัวเดียว สำหรับลอร่า...เมืองนี้ก็เป็นแค่เมืองร้างธรรมดาเท่านั้นเอง
ส่วนเอ็ดดี้ไม่มีรายละเอียดว่าเค้าเห็นเมืองนี้เป็นอย่างไร แต่แค่เป็นคนโรคจิตที่ชอบฆ่าคนอื่นเพื่อความบันเทิง แต่ก็มีปมจากคนอื่นๆที่เอ็ดดี้เคยเจอมา มีแต่ทำร้าย ดูถูก เหยียดหยาม เค้า...เอ็ดดี้จึงเกลียดนักที่มีใครหัวเราะเยาะหรือล้อเลียนเค้า จึงทำให้เอ็ดดี้เกลียดผู้คน หรือแม้แต่หมามองหน้ามันยังฆ่าเลย....
ปีศาจหรือสัตว์ประหลาด หรือลักษณะ มุมมองของเมือง ที่แต่ละคนเห็นมีความแตกต่างกันนั้น บางทีสัตว์ประหลาดที่เราเห็นอาจเป็นคนธรรมดาในเมืองก็ได้แต่เมืองจะเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ไปตามจิตใจของบุคคลนั้นๆ
ฐิติเองเห็นสัตว์ประหลาดเป็นน้องใบเตย มีร่างกายเหมือนถูกพันธนาการไว้ ดิ้นรน ทรมานเนื่องจากจิตใจของติเองทุรนทุราย ร้อนรุ่ม จนน้องใบเตยสามารถพ่นกรดจากอก เพราะว่ามันแน่นอกต้องยกออกนั่นเอง
ตุ๊กตายางเป็นเครื่องสื่อเรื่องเพศหญิง ที่ติมีความลุ่มหลงอยู่ไม่น้อยเลย
พยาบาลเซ็กซี่ รูปร่างดี นุ่งสั้นเสมอหูเรียวขางาม นมตูม เป็นแบบอย่างที่ติต้องการเลยทีเดียว เนื่องจากติอยู่โรงพยาบาลจนเอียนเห็นแต่เมียที่นอนรอความตาย สภาพเหมือนศพมีชีวิต เหล่านางพยาบาลก็เลยดูเหมือนเป็นอาหารตาชั้นเลิศสำหรับติ
ผีผ้าห่ม/ผีเตียงแสดงถึงผู้ป่วยที่ติดตรึงอยู่บนเตียง แสดงถึงกานดาวสีที่ได้แค่นอนทรมานทรกรรมอยู่บนเตียง

และเราออกมาเจอทางตะแกรง เจอไอ่ลิ้นแหลม แทงทะลุไข่อีกแร้นนนนน (ไอ่ตัวนี้ไม่รู้ที่มาและความหมายของมัน)

ว๊ากกก!!!....มันตามมาเจาะไข่แว้ววววว

รอดแล้ว มาเจอที่เซฟแบบเก้าอัน อลังการมาก แสดงว่าต้องมีอะไรหลังประตูคอยต้อนรับเราแน่ๆ

ติยืนตะลึง

มีเสียงเรียกร้องหา ฐิติ แบบโหยหวน.......กานดามณี
ฐิติ – “เห้ยอย่าทำเธอ ปล่อยเธอไป”

กรี๊ด........ กานดามณีกรีดร้อง
ฐิติ “ อ๊ากกกกกกกกกกกกก ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ติร้องน้ำเสียงปานคนจะขาดใจตาย

ซวบ!!!!!! พร้อมกับเสียงเลือดที่พรั่งพรูออกมาจากร่างของกานดามณี

ติทรุดเข่าลงพื้นดิน ไร้เรี่ยวแรง หมดแล้วทุกสิ่งอย่าง เหมือนวิญญาณออกจากร่าง

ฐิติ “ เป็นเพราะฉันอ่อนแอเกินไป....ฉันถึงต้องการแก....(หมายถึงพีระมิดหื่น)……ต้องการใครสักคนมาลงโทษในบาปที่ฉันทำลงไป…แต่ตอนนี้มันจบแล้ว....”

ฐิติ “ฉันรู้และเจ็บปวดมากพอแล้ว มันถึงเวลาที่ต้องจบเรื่องนี้กันสักที ฉันจะสะสางแกเอง....”
ติสร้างพีระมิดเฮดขึ้นมาชำระโทษและลงทัณฑ์ตัวเอง แต่ตอนนี้ติเองเจ็บปวดซ้ำซากกับการตายของคนที่ตัวเองรัก...กานดามณี เธอตายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอกย้ำให้ฐิติเจ็บปวด ทรมานซ้ำแล้วซ้ำอีก จนติ อยากจะจบเรื่องด้วยตัวเองโดยไม่ให้พีระมิดเข้ามายุ่งเกี่ยวอีก กานดามณีเป็นผู้หญิงในอุดมคติของฐิติ เซ็กซี่ เป็นแบบอย่างที่ติต้องการให้กานดาวสีเป็น สังเกตว่าไอ่พีระมิดหื่นมันชอบข่มขืน และบ้ากาม นั่นก็คือตัวตนแท้ๆของติที่มีความหลุ่มหลงเรื่องเพศมากโขอยู่ การตายของณี เป็นการตอกย้ำการตายของกานดาวสี จนฐิติยอมรับการตายของกานได้และคิดจะจบเรื่องด้วยตัวเอง อีกนัยนึงคือพีระมิดหื่นก็คือตัวฐิติเองนั่นแหละ

ติต่อสู้กับไอ่หื่นสองตัวที่เอาหอกแทงติอย่างเมามันส์ในอารมณ์ ต้องสู้กันนานทีเดียว เตรียมยา คาราบาวแดง และกระสุนให้พร้อมที่ฆ่ามัน

พอเราชนะแล้ว พีระมิดเฮดจะปักหอกไว้ที่พื้นและเอาคอเสียบหอก ฆ่าตัวตายเอง ตายอย่างสมศักดิ์ศรี

ไปหยิบไข่ของไอ่หื่นมาคนละใบ เอาไปยัดรูในประตูทั้งสองฝั่ง (ไข่แดงเชียะเมิง) แล้วก็จะออกประตูได้

หนทางที่มีแต่หมอกทอดยาว มีเสียงดังขึ้น
กานดาวสี -- “ คุณต้องการอะไรกันแน่ติ” เสียงดังก้องมาจากไหนไม่รู้
ฐิติ-- “ ผมแค่ซื้อดอกไม้มาให้คุณ ”
กานดาวสี -- “ ดอกไม้!!! ฉันไม่ต้องการดอกไม้บ้าบอนั่นหรอก....กลับบ้านไปซะ ” กานคงยังอยู่ในโรงบาล ขณะที่ติมาเยี่ยมเธอ สมัยก่อนที่กานยังป่วยอยู่
ฐิติ-- “ กาน...คุณพูดอะไรของคุณ ”
กานดาวสี -- “ ดูสิ!! ตอนนี้ฉันเหมือนตัวอะไรก็ไม่รู้ ไม่คู่ควรกับดอกไม้ของคุณหรอก ตอนนี้ฉันหยั่งกะสัตว์ประหลาดก็เพราะไอ่โรคร้ายกับยาเฮงซวยนี่แหละ !! ออกไปเดี๋ยวนี้ ฉันอยากอยู่คนเดียว!!!...ฉันกำลังจะตายในไม่ช้านี้แล้วบางทีอาจจะวันนี้ พรุ่งนี้ มันจะง่ายกว่าถ้าพวกเขาฆ่าฉันให้ตายไปเลย ดูเหมือนโรงพยาบาลยังหากำไรจากการรักษาฉันยังไม่พอ เค้าจะเก็บฉันไว้ให้มีชีวิตอยู่ไปทำไม .... คุณยังจะอยู่ตรงนี้อีกเหรอ ฉันบอกให้ไปไง !!!แล้วไม่ต้องกลับมาอีก!! ” กานคงพูดประชดประชันและอยากตายมากเต็มทน

“ ติ....รอเดี๋ยว.....ได้โปรดอย่าไปเลย อยู่กับฉันนะคะ ได้โปรดอย่าไปจากฉันเลย...ฉันไม่ได้หมายความอย่างที่พูดไปเลย” กานเริ่มร้องไห้ “ บอกฉันสิว่าฉันจะไม่เป็นอะไร ฮือๆ บอกฉันสิว่าฉันจะไม่ตายยยย ช่วยฉันเถอะ ติ...”

เราออกจากห้องที่ทอดยาวนั้นมาสู่บันไดเหล็กที่ทอดยาวอีกนั่นแหละ วิ่งขึ้นมาเรื่อยๆเรย...ระหว่างทางมีฝนตกตลอดเวลา เอ...เหมือน SH ภาค Downpour เบย (อยากดูกัลไหมจ๊ะ อิอิ)

~~ไปให้สุดขอบฟ้า … จะไม่มองย้อนมา จะมุ่งไปให้ถึงดวงดาวที่ฝันใฝ่ ไม่ว่ามันจะใกล้จะไกล....สุดขอบฟ้า …. จะไม่มีใครมาหยุดหรือมีแรงมาฉุดเรา ตราบใดที่เรานั้นไม่หยุดเรา !~~ “เราจะจบแบบ ... Leave”

กานดาวสีอยู่นั่นไง....

ในที่สุดเราก็เจอกันสักที

“กาน” ติร้องเรียกด้วยความดีใจ

หันหน้ามา หน้าเต็มๆ “คุณหน่ะผิดอีกแล้วหล่ะติ กานดาวสีเค้าตายไปแล้ว คุณฆ่าเธอไงติ”

ฐิติ – “ณี...เป็นคุณนี่เอง กานดามณี...เรื่องของเรามันจบแล้ว จบกันซะที ผมไม่ต้องการคุณ”

กานดามณี – “แต่ฉันเป็นของคุณนะติ....ฉันจะอยู่กับคุณตลอดไป และฉันไม่เคยเอ็ดตะโรใส่คุณ หรือทำให้คุณต้องเสียใจเลย แล้วติยังจะต้องการอะไรอีกหล่ะคะ...”

กานดามณี – “ฉันต่างจากกานดาวสี...คุณจะทิ้งฉันได้ยังไงกัน....”
ฐิติ – “ผมเข้าใจแล้ว...ถึงเวลาที่ต้องจบฝันร้ายนี่สักที”

กานดามณี – “ไม่!!! ฉันจะไม่ปล่อยคุณไป คุณมันสมควรตายไปพร้อมกับนังกานดาวสี!!!”

ณีแปลงร่างเป็นปีศาจ

ผีห้อยหัว อุ้ยยย!

ซัดอีปีศาจกานดามณีด้วยปืน ระวังมันเอาหนวดยาวๆมารัดคอ และปล่อยผีเสื้อมารุมแดรกเรา

ยิงจนมันร้อง เป็นผีสั่นหัว อุ้ยยย!

สูงสุดคืนสู่สามัญ มันตกลงมานอนแอ้ง ร้องขอชีวิตจากเรา ติ.....ติ......ติ......ติ..... เอาหลวงปู่เณรคำยัดปากมันแล้วสงเคราะห์มันด้วยปืนหรือคมแฝกลงอาคมก็ได้

ตัดฉากมาที่ฐิติกำลังนั่งอยู่ข้างเตียงของกานดาวสี

"กาน..." ติเรียกกานด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
กานดาวสี -- “แค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆๆๆ……ติ......”

ฐิติ -- “ยกโทษให้ผมด้วยนะกานนนน”
กานดาวสี -- “ฉันบอกกับคุณไปแล้วว่าฉันอยากจะตายคะติ ฉันอยากความเจ็บปวดมันสิ้นสุดลงซะที”

ฐิติ -- “ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมทำกับคุณลงไป ที่รัก...ผมไม่อยากทนเห็นคุณทุกข์ทรมาน”
ฐิติ -- “ ไม่...ไม่ใช่” ติกำลังสารภาพความจริง “ คุณพูดเสมอว่าคุณยังไม่อยากจะตาย”

ฐิติ -- “ อันที่จริง...ผมเกลียดคุณ...อยากกำจัดคุณไปให้พ้น และเอาชีวิตใหม่ของผมคืนมา”

กานดาวสี -- “ติ....ถ้าเป็นจริงอย่างที่คุณพูด...ทำไมคุณถึงได้ดูเศร้านัก...”
ฐิติ -- “ กานนนน ”

กานดาวสี -- “ติ...คุณจะทำอย่างนึงเพื่อฉันได้ไหม...ฉันขอร้องหล่ะ....” กานยื่นจดหมายให้ติ
กานดาวสี -- “มีชีวิตอยู่ต่อไปนะ….”

ว่าเสร็จกานก็หมดลมหายใจ ตายแล้วตายอีก

“ ในความฝันของฉัน...ฉันเห็นแต่เมืองแห่งนั้น--- Silent hill --- ติ คุณสัญญากับฉันว่าคุณจะพาฉันมาที่นี่อีกครั้งคุณจำได้ไหม....แต่คุณก็ไม่ทำตามคำสัญญา และตอนนี้ฉันอยู่ที่นี่แล้ว ในที่ที่พิเศษของเราไงคะ ติคะ ฉันรอแต่คุณคนเดียวเท่านั้น …ฉันรอคุณแต่คุณเพื่อจะมาพบฉัน...แต่คุณก็ไม่มา...ฉันต้องทนทรมานอยู่กับความเจ็บปวดและความเดียวดาย...ฉันรู้ว่าฉันทำบางอย่างที่ไม่ดีกับคุณ บางอย่างที่คุณไม่เคยให้อภัยฉันเลย แต่ฉันหวังว่าฉันจะสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ แต่แล้วฉันก็ไม่อาจทำได้...ฉันรู้สึกว่าฉันสมเพศและเกลียดตัวเองที่ยังรอคอยคุณ
ทุกๆวัน ฉันได้แต่นอนจ้องเพดาน และคิดว่ามันไม่ยุติธรรมสำหรับฉันเลย
วันที่หมอเข้ามาบอกให้ฉันกลับบ้านได้เพื่อที่จะรอความตาย ถึงแม้ฉันจะอยากกลับไปหาคุณเพื่อที่ฉันจะได้ปรับปรุงตัวเป็นครั้งสุดท้าย แต่ฉันกลัวเหลือเกินติ...กลัวว่าคุณไม่ต้องการให้ฉันกลับมา ตอนคุณมาหาฉัน ฉันบอกได้เลยว่ามันยากแค่ไหนสำหรับคุณติ...ฉันไม่รู้หรอกว่าคุณจะเกลียดฉันหรือสงสารฉัน หรือบางทีอาจรังเกียจฉัน…ตอนที่ฉันได้ยินครั้งแรกว่าฉันกำลังจะตาย...ฉันไม่อาจที่จะยอมรับความจริงได้เลย ทำให้ฉันอาละวาดใส่ทุกๆคนที่ฉันรัก โดยเฉพาะคุณหน่ะติ
ฐิติ...นั่นเป็นสาเหตุทำให้คุณเกลียดฉัน...แต่ฉันแค่อยากให้คุณรู้ไว้นะคะ...ฉันยังคงรักคุณเสมอไม่เปลี่ยนแปลง...ถึงแม้ชีวิตของเราจะต้องลงเอยแบบนี้..จดหมายนี้มันยาวมากแต่ฉันแค่จะบอกลาเท่านั้นเอง ฉันฝากจดหมายนี้ไว้กับพยาบาลเพื่อที่จะให้กับคุณหลังจากฉันจากไปแล้ว นั่นหมายความว่าถ้าคุณได้อ่านจดหมายนี้แล้วแสดงว่าฉันได้ตายไปแล้วหล่ะ
ฉันไม่สามารถบอกให้คุณจดจำฉันไว้ แต่...ฉันแค่ไม่อยากให้คุณลืมฉันไป ... ช่วงสองสามปีที่ผ่านมาตอนฉันป่วย ฉันเสียใจมากในการกระทำของฉันที่ทำกับคุณ ทำกับเราสองคน ฮือๆ…คุณหยิบยื่นหลายสิ่งหลายอย่างให้กับฉันแต่ฉันไม่สามารถตอบแทนคุณได้เลยแม้แต่ครั้งเดียววว นั่นเป็นสาเหตุที่ทำไมฉันถึงอยากให้คุณมีชีวิตอยู่ต่อไป ทำสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับคุณ ติ....ติคะ....คุณทำให้ฉันมีความสุขเหลือเกิน”

...นังตัวดีเดินมา...

ตามๆๆๆ

ฐิติเดินตามลอร่าไป ไปจากเมืองนี้ด้วยกัน เราจะเลี้ยงต้อยมัน ถุย!

จบนี้เป็นฉากจบที่ดีที่สุด โดยขณะเล่นเกมส์มีข้อแม้คือดูแลตัวเองดีๆ ไม่สนใจกานดามณีมากนัก ฟังกานดาวสีพูดในห้องโถงทอดยาวให้จบดูรูปและจดหมายของกานบ้าง....

*** แต่กระนั้นฉากจบนี้เป็นสิ่งที่คนเล่นอยากให้เป็นแต่ยังไม่ใช่ฉากจบจริงๆ ฉากจบจริงๆ ฉากจบจริงๆคือ In the Water ซึ่ง Boss คือ อีณีคนเดิม แต่เปลี่ยนแปลงคำพูดนิดหน่อย คือณีต้องการติ แต่ติบอกกับเธอว่าปัญหาสิ่งเดียวของณีคือ ณีไม่ใช่กาน...จากนั้นก็ต่อสู้กันเหมือนเดิม สุดท้ายติก็ได้พบกับกานบนเตียง พูดประโยคเดิมคือยอมรับว่าเกลียดกานจนถึงความเห็นที่ 222 คำพูดของกานจะเปลี่ยนไปโดยกานบอกติว่าติได้รับความทุกข์ทรมานกับสิ่งที่ติได้ก่อขึ้นมามากพอแล้ว มันถึงเวลาแล้วที่จะจบแล้วเธอก็ตายจากไป จากนั้นติก็อุ้มศพกาน แล้วตัดฉากสีดำ มีแต่เสียงปิดกระโปรงรถยนต์ คาดว่าติเอาศพกานไว้ท้ายรถ จากนั้นมีเสียงเครื่องยนต์เร่งเครื่องและจมไปในน้ำ จากนั้นก็มีเสียงและข้อความในจดหมายของกาน พื้นหลังนั้นเป็นใต้น้ำแบบในภาพ เงื่อนไขในการจบแบบนี้ คือต้องไม่ดูแลรักษาตัวเองเท่าที่ควร หมั่นดูมีดของแองเจอล่า ห้ามเพิ่มพลังชีวิตทันทีหลังจากได้รับบาดเจ็บ อ่านไดอารี่บนดาดฟ้าโรงพยาบาล เป็นต้น

ฉากจบแบบ กานดามณี(Maria) เราจะพบกาน นอนรอบนเตียง บอกติว่า “ฉันคอยแต่คุณอยู่นะคะติ...คุณไม่ต้องการพบฉันเหรอ” ติบอกกับกานว่าติมาหาแล้วและต้องการพบกานมาก แต่กานบอกว่าไม่จริงติเป็นคนฆ่าเธอตาย ติแถและตอแหลต่อไปว่าไม่อยากเห็นกานทรมาน

กานบอกติว่ารู้ตัวเองที่เป็นภาระให้ติมาโดยตลอด ติเกลียดเธอและต้องการกำจัดเธอไปให้พ้นทาง ติบอกกานว่าเค้าเหนื่อยที่จะต้องดูแลกาน กานจึงบอกว่าดังนั้นติเลยต้องการ กานดามณี ใช่ไหม... “ติคุณคิดว่าฉันจะให้อภัยในสิ่งที่คุณทำกับฉันได้อย่างนั้นเหรอ” จากนั้นกานก็ลุกยืนและกลายร่างเป็นปีศาจ

สู้กันเสร็จก็ตัดฉากมาที่ติยืนอยู่ที่สวนครั้งแรกที่เจอณีเค้าพึมพรำกับตัวเองว่า นั่นไม่ใช่กาน กานตายไปแล้วว จากนั้น ณี ก็เดินมาหาติ ติบอกว่าเค้าต้องการณี ต้องการให้ณีไปกับเค้าด้วย ณีเลยถามติว่าแน่ใจเหรอ แล้วกานดาวสี หล่ะ...
ติตอบไปว่า ไม่เป็นไรขอแค่มีณีก็พอแล้ว

ณีหยิบจดหมายของกานให้ติ ติไม่ได้สำนึกผิดเลยและโกหกว่าเค้าไม่ได้เกลียดกาน และยังคิดจะไปอยู่กับณีอีก

จบที่ณี ไอแค่กๆๆๆ คงเป็นประวัติซ้ำรอย ณีเองก็ป่วยเหมือนกันกับกานดาวสี นั่นแหละ และติเองก็จะทุกข์ทรมานอย่างสาหัสอีกครั้ง จบ....ส่วนเงื่อนไขคือ ต้องดูแลทะนุถนอมกานดามณี หมั่นไปหาเธอตอนที่นอนในโรงพยาบาล กลับเข้าไปยังคุกที่ขังเธอไว้หลังจากที่เธอตายไปในคุก ไม่ทิ้งเธอให้ไปไกลตัว ไม่ย้อนกลับไปในสถานที่ๆเธอไม่ชอบ(สนามโบว์ลิ่ง) ไม่แลดูรูปของกานดาวสี ไม่เปิดอ่านจดหมายของกาน ไม่เดินชนณีบ่อยๆ เป็นต้น

ฉากจบต่อมาคือการชุบชีวิต...บอสคือการดามณี ติบอกณีว่าอยู่ไม่ได้ถ้าขาดกานดาวสี จากนั้นฉากจบติพาศพกาน ขึ้นเรือ และพายมายังเกาะศักดิ์สิทธิ์ที่มีพระเจ้าอยู่และจะให้ชุบชีวิต กานดาวสีขึ้นมาใหม่ เพราะติจะไม่ไปไหนถ้าหากไม่มีกาน...จบอีกฉากนึงแล้ว

เกาะศักดิ์สิทธิ์ แท่งทอง เงื่อนไขคือต้องเคลียร์รอบนึงก่อน แล้วจะมีไอเทมให้เก็บเพิ่ม 4 อย่าง White Chism ในอพาตเมนต์ , Book Of Lost Memories ในสถานีแก๊ส , Obsidian Goblet ในตู้โชว์ของพิพิธภัณฑ์ และ Book of Crimson Ceremony ในห้องสมุดโรงแรมหลังจากเราฟังการสนทนาระหว่างติกับหมอเสร็จแล้ว

จบแบบยูเอฟโอ หลังจากที่เราสู้กับไอ่ผีเตียงในห้องที่ลอร่าขังเราไว้ในโรงบาล ตอนเราฟื้นมามองบนท้องฟ้าจะเห็นแวบแสง เมื่อเรามาถึงโรงแรมในห้องที่เราจะเปิดวิดีโอดู จะมีกลุ่มยูเอฟโอ มาหาเรา (เป็นภาพนิ่งนะจ๊ะ)

แฮร์รี่ พระเอกภาคแรกจะโผล่มา บอกว่าขอโทษที ติถามออกไปว่าคุณเป็นใคร
แฮร์รี่ – “ คุณเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆแถวนี้ไหม...ตัวเล็กๆผมสีดำ”
ฐิติ – “ คุณพูดอะไรของคุณ.... อย่างไรก็ดี...คุณเห็นภรรยาของผมไหม เธอชื่อกานดาวสี” สังเกตดีๆ แฮร์รี่ยังตัวเหลี่ยมๆแบบกราฟฟิกแย่ อยู่เลย ห้าๆๆ

ติถูกมนุษย์ต่างดาวยิง

อ๊ากกกกกก!!!!!

มนุษย์ต่างดาวกับแฮร์รี่ ช่วยกันพยุงติ – และยูเอฟโอก็จากไป....จบ

เงื่อนไขคือจบเกมก่อนครั้งนึง เล่นใหม่แล้วเก็บไอเทม Blue Gem แล้วอย่าลืมหันไปมองแวบแสงหลังจากสู้กลับไอ่ผีเตียงด้วยหล่ะ ถึงจะจบได้แบบนี้

ฉากจบ Dog สุดท้ายแล้ว…เราต้องได้กุญแจจากบ้านหมาในเมือง จากนั้นเอาไปเปิดห้อง Observation Room ที่ถัดจากห้อง 312 ในโรงแรม จากนั้นเราจะพบกับสิ่งนี้

สัตว์เอ้ย สัตว์จริงๆ หมาตัวนี้กำลังบังคับ และควบคุมสิ่งต่างๆในเมืองนี้อย่างมันส์ในอารมณ์

ฐิติ – “เห้ย นี่แกทำทั้งหมดนี่เหรอเนี่ยยยยย”

ติถึงกับทรุดฮวบลงที่พื้นพสุธา

น้องเค้าเข้ามาปลอบโดนการเลียปาก แผลบๆๆๆๆ

แถมรูปฐิติ โชว์กล้ามแขน พร้อมรอยสักสุดอันตราย

อ้าส์สสสสสสส.... จบแว้วววววว

เราชอบที่จขกท.บรรยายม๊ากกกกกกก
ฮานะตัวเอง 5555555

จริงๆอยากเห็นรูปตอนจบแต่ละแบบมานานละ
แต่เราชอบดูรูปนิ่งและชอบอ่าน
มากกว่าจะไปดูคนเล่นในยูตุ๊บ
จขกท.ทำฝันเราเป็นจริง555555

ยังไงก็ตาม ขอบคุณมากนะคะ^^

ขอบคุณมากเด้อ สนุกและครบถ้วนจิงๆ

จบแล้ววววววว กับมหากาพ เกม Silent hill 2 จร้า....คราวหน้าอยากให้ฉายเกมสยองเกมไหน ขอกันเข้ามาได้เบย....

กานดา....

555555555555555

เสริมเนื้อเรื่องของกานดามณี ... อยู่ๆ เธอก็โผล่มาอยู่ในบาร์ เฮฟเวนไนท์ พร้อมกับปืนสั้นกระบอกนึง เธอมีชีวิตอยู่จริงๆ ทั้งนี้แล้วเธอเกิดมาจากกานดาวสีก็ว่าได้ หรืออาจเกิดจาก ฐิติก็เป็นไปได้อีกนั่นแหละ เธอกลัวความโดดเดี่ยว กลัวความตาย กลัวความเจ็บปวด มีความกลัวเหมือนกับกานดาวสี(จะเห็นว่าณีเป็นห่วงลอร่ามากแม้ไม่เคยเจอกันมาก่อน แต่ได้ความรู้สึกมาจากกานดาวสีตะหากไง) ส่วนพวกปีศาจก็พบตัวเดียวกับติ ซึ่งเธอเป็นตัวแทนของกาน แต่ไม่ใช่กาน เธอเป็นผู้หญิงในฝันของติ ณีเดินทางออกมาจากบาร์ไปยังบ้านหลังหนึ่งและพบคน? คนหนึ่งชื่อเออเนส ซึ่งคุยกันผ่านประตูและไม่ยอมให้ใครมารบกวน เออเนสรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเมืองนี้ กานดามณีน่าสงสารมาก เธอแค่อยากเจอมนุษย์ด้วยกัน เพราะเธออ้างว้างเหลือเกิน เออเนสเป็นคนๆเดียวที่เธอยังสามารถติดต่อได้ อย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนคุย ถึงแม้ไม่เห็นหน้าค่าตากัน จนกระทั่งเออเนสขอร้องให้ ณีไปเอาน้ำสีขาวไม่แน่ใจว่าอาจจะเป็นน้ำมนต์ เอามาให้เออเนส เนื่องจากเขาไม่สามารถออกไปเอามาเองได้ ณีเลยเข้าไปเอาในอพาตเม้นเพื่อไปเอาน้ำที่ว่า พอเอามาสำเร็จ เออเนสบอกว่าเอาวางไว้ตรงนอกห้องนั่นแหละเดี๋ยวถ้าเขาต้องการเขาจะมาเอาไปเอง แต่ด้วยความที่ณี อยากพบปะผู้คนบ้างจึงรบเร้าอยากเข้าไปเห็นหน้าเออเนส แต่เออเนสยังคงปฏิเสธ เออเนสบอกว่าเมืองแห่งนี้มีพระเจ้า และถามว่ากานดามณีเชื่อในพรหมลิขิตไหม เออเนสบอกต่อไปอีก...ว่าตอนนี้มีคนชื่อ ฐิติ อยู่ในเมืองนี้ ติเป็นผู้ชายเลวๆคนนึง และณีเองเป็นเพียงตัวแทนของเมียติที่ตายไปเท่านั้นเอง...ว่าแล้วณีจึงเปิดประตูเข้าไปหาเออเนส แต่ไม่พบสิ่งมีชีวิตแม้แต่อย่างเดียว...ณีรู้สึกท้อแท้ เหงา หดหู่ เธอกำลังจะยิงตัวตาย และแล้วเธอก็นึกถึงคนที่เออเนสพูดถึง...ฐิติ...เธอจะต้องตามหาผู้ชายคนนี้ คนที่จะอยู่ร่วมกันกับเธอ ไม่ทำให้เธอเหงาอีกต่อไป ณีเลยเดินทางไปรอติที่ปาร์คทันที....

กำลังอินกับฉากจบแรก เจอมนุษย์ต่างแดนแล้วกุมขมับเลย

หมากับมนุษย์ต่างดาวนี่อยู่เบื้องหลังเมืองนี้จริง ๆ สินะ...

เป็นภาคซับซ้อนมากกกกกก

เกมจิตวิทยาจริงๆ แต่ไม่กล้าเล่น!

ขอบคุณ จขกท. มากๆครับสอนให้รู้ว่าการเล่นเกมเกมนึงมันมีเนื้อหารายละเอียดที่มองข้ามไม่ได้จริงๆ ทำให้เข้าใจเนื้อหาอย่างทะลุปรุโปร่งเลยคับ

ว๊ายยยยย ฐิติ ล๊ำล้ำ ... สู่กับปีศาจจนกล้ามขึ้นเล๊ย?

ฉากจบมนุษย์ต่างดาวว่าเงิบโคตรๆแล้ว เจอหมา!!!

เงิบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

ขอบคุณมากนะค้า จบแล้วๆ เอาอีกอะชอบฉายหนังเกมส์แบบนี้มากๆจ้า
ให้กำลังใจจขกท. เอาอีกๆ ชอบการพากย์มาก 555

ชอบเจ้าของกระทู้จัง
เกมส์หน้าขอเป็นSilent hill 4 ได้ไหมครับ
เคยเล่นตอนเด็กแต่เล่นไม่จบอ่ะ

ขอบคุณมากครับ สนุกมากๆๆๆๆ :)

หูยยยยย ข้อมูลแน่น จขกท.เล่นเก่งมากเลยค่ะ ซับสนุกด้วย 5555 ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ