****** คือหนังสารคดีที่ครั้งหนึ่งเคยหายสาบสูญไปจากโลกใบนี้ คนอาร์เจนติน่าเกือบทุกคน ไม่มีใครอยากที่จะคิดถึงมัน : Puerta 12 / 2008 (ประตูนรกหมายเลข 12) ^_^

Puerta 12 / 2008 (ประตูนรกหมายเลข 12) เป็นหนังสารคดีจากประเทศอาร์เจนติน่าโดย Director: Pablo Tesoriere หนังเก็บรวบรวมภาพจากหน้าประวัติศาสตร์วงการฟุตบอลลีกของปะเทศอาร์เจนติน่า ในคู่ที่ได้ชื่อว่าแข่งขันดุเดือดเลือดอันดับ 1 ของโลกฟุตบอล เพราะเป็นการฟัดกันของคู่ปรับตลอดกาลอย่าง ริเวอร์เพลท vs โบคา จูเนียร์ส ใน “ศึกซูเปอร์กลาซิโก้” ที่สุดของนิยามความหมายของคำว่า.... “จงเกลียดจงชัง!!” ซึ่งการแข่งขันในนัดประวัติศาสตร์นัดนั้น(จัดขึ้นในวันที่ 23 มิถุนายน ปี.ค.ศ.1968) ส่งผลให้มีแฟนบอลในสนามถูกฆ่าตายไป 71 ศพ และบาดเจ็บมากกว่า 150 คน(บางแหล่งข่าวว่าบาดเจ็บมากกว่า 300 คน)

ริเวอร์เพลท ฟัด โบคา จูเนียร์ส เพราะมันคือ….สงครามแห่งชนชั้นที่ใช้ฟุตบอลเป็นเกมต่อสู้!!
“ศึกซูเปอร์กลาซิโก้” ที่สุดของนิยามความหมาย.... “#จงเกลียดจงชัง!”
ตำนานมันเริ่มเมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม ปี 1901 ที่ทีมริเวอร์เพลทได้ก่อตั้งขึ้น หลังจากนั้นไม่นานทีมโบคา จูเนียร์สก็ก่อตั้งตามมาในวันที่ 3 เมษายน ปี 1905 โดยทั้งสองทีมตั้งขึ้นมาในย่านอู่จอดเรือเหมือนกัน ฝั่งริเวอร์เพลทเรียกตัวเองว่า"ทีมของคนมีการศึกษา"และ"ทีมของคนรวย" เพราะในย่านสนามฟุตบอลของทีมริเวอร์เพลทแฟนบอลส่วนใหญ่เป็นคนมีฐานะ และคนร่ำรวย ส่วนสนามของทีมโบคา จูเนียร์นั้นแฟนบอลส่วนใหญ่เป็นชนชั้นแรงงาน
แฟนบอลริเวอร์เพลทมักจะด่าทอและเสียดสีแฟนบอลของโบคา จูเนียร์สเป็นประจำว่าเป็นทีมของพวกคนจน เป็นทีมชั้นต่ำ เป็นพวกสวะ พร้อมตั้งฉายาให้แฟนบอลของโบคา จูเนียร์สเวลาเจอกันในสนามฟุตบอลว่า “bosteros” (หรือไอ้พวกกินปุ๋ย / คือเป็นคนจนที่ไม่มีอะไรจะกิน เลยต้องกินปุ๋ยแทนอาหาร) บางครั้งก็ด่าแฟนบอลโบคาฯว่า “los chanchitos” (หรือ ไอ้หมูสกปรก / คือยากจน ไม่มีอะไรจะกินแล้วยังสกปรกอีก ประมาณเหม็นสาบพวกคนจน) ซึ่งบางครั้งเวลาเราดูบอลคู่นี้แข่งกัน จะพบว่าบางช่วงแฟนบอลริเวอร์เพลทจะทำตุ๊กตาเป่าลมขนาดยักษ์เป็นรูปหมูเพื่อล้อเลียนแฟนบอลโบคา จูเนียร์สนั่นเอง
ส่วนแฟนบอลโบคา จูเนียร์สก็จะด่าทอแฟนบอลริเวอร์เพลทอย่างรุนแรงกลับไปว่า “gallinas” (หรือไอ้ไก่อ่อน) เพราะครั้งหนึ่งริเวอร์เพลทเคยแพ้ให้กับทีมเพนารอล 2-4 เมื่อปี 1966 ในฟุตบอลรายการโคปา ลิเบอตาดอเรส คัพ อย่างชนิดสู้ไม่ได้ พร้อมกับทำตุ๊กตาเป่าลมขนาดยักษ์เป็นรูปไก่ พร้อมเสียงตะโกนเย้ยหยันว่า “gallinas” (ไอ้ไก่อ่อน) เพื่อล้อเลียนแฟนบอลของทีมริเวอร์เพลทอย่างเจ็บแสบนั่นเอง
การเจอกันของทั้งคู่จึงถือเป็นฟุตบอลเเห่งความเกลียดชังอย่างเเท้จริง นอกจากนั้นมันยังเป็นฟุตบอลที่โหดสุดๆ โหดชนิดนรกแตกทุกครั้งที่สองทีมนี้ต้องโคจรมาพบกัน(เพราะเคยมีปัญหากันมาเเต่ชาติปางก่อนนั่นเอง....)
เด็กๆของทั้งสองฝั่งจะถูกปลูกฝัง DNA จากผู้ใหญ่ให้จงเกลียดจงชังฝ่ายตรงข้ามชนิดส่งต่อ DNA จากรุ่นสู่รุ่น ใช่ครับ....ถ้าคุณเป็นเเฟนบอลทีมโบคา จูเนียร์ส คุณจะต้องเกลียดอริตลอดกาลอย่างริเวอร์เพลทอย่างสุดๆ ในทางกลับกันถ้าคุณเป็นเเฟนบอลทีมริเวอร์เพลท คุณก็จะต้องเกลียดโบคา จูเนียร์สเเบบไม่เผาผีเช่นกัน!!
นอกสนามแฟนบอลจะถล่มกันด้วยก้อนหิน-บล็อกตัวหนอน-ไม้หน้าสาม-มีด-อาวุธทุกชนิดที่สามารถหาได้ตามข้างทาง-การทุบทำลาย เผารถของฝั่งอริ-ทุบทำลายรถของตำรวจจนยับเยิน-การเผาเมือง ฯลฯ แน่นอน….เกิดการจลาจลย่อยๆเป็นปกติเวลาสองทีมนี้ปะทะกัน การที่เราเห็นตำรวจอาร์เจนติน่าสลายการปะทะกันของแฟนบอลสองทีมนี้นอกสนามด้วยโล่ห์-กระบอง-และแก๊สน้ำตา….ถือว่าเป็นออเดิฟเรียกน้ำย่อยก่อนทานอาหารมื้อหลักตามปกติ เพราะในสนามมันเหมือนสงครามกลางขุมอเวจีมหานรก ที่แฟนบอลทั้งสองทีมต่างเชียร์ทีมรักกันอย่างบ้าคลั่ง เสียงร้องเพลงดังกึกก้อง, พลุไฟ, เสียงคนกระทืบเท้าพร้อมๆกันดังอย่างชนิดโลกทั้งใบกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ นักฟุตบอลในสนามเล่นกันชนิดลืมตาย!! การปะทะกันของแฟนบอลคู่นี้ ดุเดือดบ้าคลั่งสุดขีดทุกครั้งที่ได้เจอกัน

โดยครั้งที่ชิบหายที่สุดในประวัติศาสตร์วงการฟุตบอลอาร์เจนติน่าจนยากที่จะลืมมัน หรือลบให้หายไปจากความทรงจำได้ ก็คือเหตุการณ์ที่เรียกว่า…. “Entrada puepta 12” หรือ “ประตูแห่งนรกหมายเลข 12” (เป็นนัดที่ริเวอร์เพลท เปิดบ้านรับ โบคา จูเนียร์ส เมื่อวันที่ 23 มิถุนายน ปี 1968) แฟนบอลของทีมเยือนคือโบคา จูเนียร์สซึ่งเชียร์อยู่บนอัศจรรย์ชั้นสองเผาธงสโมสรและโยนใส่แฟนบอลของทีมริเวอร์เพลทซึ่งเชียร์อยู่อัศยรรย์ชั้นล่าง ทำให้เกิดไฟลุกท่วม เกิดจราจลในสนาม และเกิดเหตุเหยียบกันตาย มีแฟนบอลทีมริเวอร์เพลทถูกฆ่าตายในเหตุการณ์ครั้งนั้นในสนามฟุตบอลทั้งสิ้นรวม 71 ศพ และบาดเจ็บมากกว่า 150 คน(บางแหล่งข้อมูลว่ามีคนบาดเจ็บกว่า 300 คน) ตำรวจไม่สามารถปิดคดีได้ตราบปัจจุบัน

ปี 2008 ผู้กำกับและทีมงาน Director: Pablo Tesoriere จึงพยายามรวบรวมข้อมูลดังกล่าว ทั้งภาพถ่ายจากบุคคลต่างๆ ภาพจากหน้าข่าวหนังสือพิมพ์หัวสี คลิป VDO จากทีวีช่องต่างๆ(ภาพขาวดำ) ผสานการแสดงจินตลีลา นำมาตัดต่อสร้างเป็นหนังสารคดีเรื่องนี้เพื่อรำลึกและตีแผ่ความจริงในหน้าประวัติศาตร์ของประเทศอาร์เจนติน่า ว่าจะไม่มีใครลืมเหตุการณ์นี้ลงไปได้….

หนังพยายามเผยแพร่ในปี 2008 แต่วงในว่ากลับโดนกีดกันจากหลายภาคส่วนในอาร์เจนติน่าที่ต้องการจะให้ทุกคนลืมเรื่องดังกล่าวทิ้งไป หลายปีหนังโดนปิดกั้นจากการเผยแพร่ จนหลังจากนั้นราว 13-14 ปี หลายประเทศเริ่มได้ดูหนังสารคดีตัวดังกล่าว ร่วมกันกับชาวอาร์เจนติน่า….

ผมได้ต้นฉบับของหนังความยาว 1.30 ชั่วโมงมาแบบบังเอิญ แม้นฟังพากย์อารเจนติน่าไม่ออกสักคำ แต่แค่ได้ร่วมดูคลิปในประวัติศาสตร์ ภาพเก่าๆที่หารับชมได้ยากก็ช่างคุ้มค่าเสียนี่กระไร ไม่กล้าให้คะแนน แต่กรอดูผ่านๆจนจบ เกิดอาการ…. ขนลุก!

#แอดมินซามาร่า ^_^